Środek trwały

Środek trwały to składnik rzeczowych aktywów przedsiębiorstwa, wyróżniający się następującymi cechami: długim czasem użytkowania (powyżej 1 roku), postacią rzeczową (w przeciwieństwie do wartości niematerialnych i prawnych), jest zdatny do użytku (nie uznaje się za środki trwałe poszczególnych, oddzielnie zakupionych obiektów, składających się np. na komputer, czyli jednostki centralnej, monitora, klawiatury, lecz dopiero ich zespół przyjęty do użytkowania jako kompletny obiekt) i używany na potrzeby przedsiębiorstwa (jeżeli firma zajmuje się sprzedażą produktów lub towarów, a kupiła nieruchomość np. budynek, którego pomieszczenia ma zamiar wynajmować, wtedy taki budynek będzie traktowany jako inwestycja a nie jak środek trwały).

Wartość 3500 zł wynika wprost z ustawy o podatku dochodowym Art 16d. punkt 1

Środkami trwałymi są w szczególności: nieruchomości, np. budynki, grunty (grunty wprowadza się do ewidencji środków trwałych, chociaż nie podlegają amortyzacji), lokale spółdzielcze będące odrębną własnością, własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, maszyny i urządzenia, środki transportu, inwentarz żywy.
Podejście prawa podatkowego do środków trwałych różni się od podejścia w ustawie o rachunkowości. Jedną z różnic, jakie występują w tym zakresie, jest inna klasyfikacja niektórych składników majątku do tej grupy aktywów. Przykładem może tu być prawo wieczystego użytkowania gruntu, które zgodnie z przepisami bilansowymi stanowi środek trwały i podlega amortyzacji. Natomiast według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych klasyfikuje się jako wartość niematerialną, która nie podlega amortyzacji.

Tematyka: amortyzacja, ksiegi