KŚT (Klasyfikacja Środków Trwałych)

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych.
Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczych obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp. Klasyfikacja do pobrania w sekcji: linki

więcej

PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)

Poprawna klasyfikacja PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) jest podatnikowi niezbędna w szczególności do:

• ustalenia prawidłowej stawki podatku VAT na oferowane towary lub usługi, w szczególności prawidłowej stawki preferencyjnej lub zwolnienia z VAT;
• potwierdzenia zwolnienia z obowiązku stosowania kasy fiskalnej;
• ustalenia zwolnienia z obowiązku rejestracji dla celów VAT;
• ustalenia prawidłowej stawki akcyzy;
• dla potwierdzenia niepodlegania niektórych dochodów opodatkowaniu podatkiem dochodowym PIT;
• ustalenia stawek amortyzacji niektórych środków trwałych;
• potwierdzenia niektórych zwolnień w podatku dochodowym;
• ustalenia prawidłowej stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (ryczałtowcy).

Klasyfikacja do pobrania w sekcji: linki

więcej

Zakupiliśmy program komputerowy, który zostanie częściowo (50%) refundowany z otrzymanej dotacji. Chcemy go amortyzować jednorazowo. W jakiej wysokości mogę zaliczyć odpisy amortyzacyjne w koszty uzyskania przychodów?

Można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej części wartości wydatkowanej na zakup, która nie została zwrócona przedsiębiorstwu w postaci dotacji. Nie stanowią bowiem kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od części, która została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie.

więcej

Środek trwały

Środek trwały to składnik rzeczowych aktywów przedsiębiorstwa, wyróżniający się następującymi cechami: długim czasem użytkowania (powyżej 1 roku), postacią rzeczową (w przeciwieństwie do wartości niematerialnych i prawnych), jest zdatny do użytku (nie uznaje się za środki trwałe poszczególnych, oddzielnie zakupionych obiektów, składających się np. na komputer, czyli jednostki centralnej, monitora, klawiatury, lecz dopiero ich zespół przyjęty do użytkowania jako kompletny obiekt) i używany na potrzeby przedsiębiorstwa (jeżeli firma zajmuje się sprzedażą produktów lub towarów, a kupiła nieruchomość np. budynek, którego pomieszczenia ma zamiar wynajmować, wtedy taki budynek będzie traktowany jako inwestycja a nie jak środek trwały).

Wartość 3500 zł wynika wprost z ustawy o podatku dochodowym Art 16d. punkt 1

Środkami trwałymi są w szczególności: nieruchomości, np. budynki, grunty (grunty wprowadza się do ewidencji środków trwałych, chociaż nie podlegają amortyzacji), lokale spółdzielcze będące odrębną własnością, własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, maszyny i urządzenia, środki transportu, inwentarz żywy.
Podejście prawa podatkowego do środków trwałych różni się od podejścia w ustawie o rachunkowości. Jedną z różnic, jakie występują w tym zakresie, jest inna klasyfikacja niektórych składników majątku do tej grupy aktywów. Przykładem może tu być prawo wieczystego użytkowania gruntu, które zgodnie z przepisami bilansowymi stanowi środek trwały i podlega amortyzacji. Natomiast według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych klasyfikuje się jako wartość niematerialną, która nie podlega amortyzacji.

więcej

Amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych

Amortyzacji podlegają nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje (na programy komputerowe: z każdym oprogramowaniem związana jest licencja albo umowa przenosząca prawa autorskie. Przepisy nie dają możliwości zaliczenia do wartości niematerialnych i prawnych programów komputerowych stworzonych przez podatnika we własnym zakresie.), prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych, wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.
Stawki:

• 24 miesiące - licencje (sublicencje) na programy komputerowe oraz prawa autorskie,
• 24 miesiące - licencje na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych,
• 12 miesięcy - poniesione koszty zakończonych prac rozwojowych,
• 60 miesięcy - pozostałe wartości niematerialne i prawne.

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, w tym m.in. licencji, których wartość początkowa nie przekracza 3,5 tys. zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. W takim przypadku program komputerowy traktowany jest, jakby nie był wartością niematerialną i prawną. Jednak trzeba podkreślić, że podatnik, mimo że wartość programu komputerowego nie przekracza 3,5 tys. zł, może go amortyzować jak wartość niematerialną i prawną.

Przykład: System komputerowy o wartości 1,5 tys. zł z amortyzacją
Podatnik nabył licencję za 1500 zł. Postanowił zaliczyć tę licencję do wartości niematerialnych i prawnych. Licencję wpisał w związku z tym do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Z uwagi na to, że wartość licencji jest niższa niż 3,5 tys. zł, podatnik postanowił dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania licencji do używania (czerwiec 2009 r.). Dokonany w ten sposób odpis amortyzacyjny zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.
Przykład: System komputerowy bez amortyzacji
Podatnik kupił wraz z zestawem komputerowym licencję na użytkowanie wraz z tym zestawem systemu operacyjnego. Cena nabycia licencji wyniosła 1,5 tys. zł. Podatnik zdecydował, że w związku z tym, że wartość nabytej licencji nie przekracza 3,5 tys. zł, nie będzie zaliczał jej do wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji podatnik zaliczył jednorazowo 1,5 tys. zł do kosztów uzyskania przychodów. Licencja została oddana do używania w czerwcu 2009 r. W związku z tym podatnik zaliczył ten wydatek do kosztów czerwca

więcej

Amortyzacja środków trwałych

Amortyzacja to zmniejszenie lub utrata wartości środka trwałego na skutek jego zużycia (ekonomicznego i fizycznego) w wyniku normalnego używania. W bilansie, amortyzacja jest kosztem niepieniężnym (to znaczy nie pociąga za sobą wydatków: istotą amortyzacji jest rozłożenie w czasie jednorazowego wydatku poniesionego na zakup środka trwałego). Z pomocą amortyzacji nakłady na zakup czy wytworzenie środka trwałego są stopniowo zaliczane w koszty poszczególnych okresów. Stosuje się różne metody amortyzacji:

• metoda liniowa (równomierna) - amortyzowanie co miesiąc takiego samego odsetka wartości środka trwałego (np. jeśli okres amortyzacji środka trwałego obejmuje 5 lat, czyli 60 miesięcy, to co miesiąc będzie odpisywana w koszty 1/60 część wartości tego środka trwałego). Oparta jest na założeniu, że zużycie środka trwałego i utrata jego wartości jest taka sama w każdym okresie.
• A_{r}= over {POE}}
  
  gdzie A_{r} - amortyzacja roczna
  CN - cena nabycia
  W_{P} - wartość pozostałości
  POE - przewidywany okres eksploatacji
• metoda degresywna (stawka malejąca) - to metoda przyspieszona, z zastosowaniem odpowiedniego współczynnika podwyższającego, wykorzystywana w szczególnych przypadkach. Oparta jest na założeniu, że zużycie środka trwałego a zwłaszcza zmniejszenie jego wartości następuje w początkowym okresie jego używania szybciej niż w następnych okresach.
• D_{n}={LPLE over sum {LE}}
  
  gdzie LPLE - liczba pozostałych lat eksploatacji
  LE - lata eksploatacji
• metoda progresywna (stawka rosnąca) - to metoda przyspieszona, z zastosowaniem odpowiedniego współczynnika podwyższającego, wykorzystywana w szczególnych przypadkach. Oparta jest na założeniu, że wraz z upływem czasu zużycie środka trwałego i utrata jego wartości następuje coraz szybciej.

Decydując się na amortyzację, trzeba wiedzieć, że przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych, prawo bilansowe dopuszcza stosowanie dowolnej metody amortyzacji, podatnik będzie musiał ustalić metodę amortyzacji. W trakcie trwania amortyzacji środka trwałego nie można dokonać zmiany metody amortyzacji tego środka. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla środków trwałych o wartości równej lub niższej niż 3.500 zł mogą być stosowane stawki z wykazu lub też można dokonać odpisu amortyzacyjnego jednorazowo – odpisując 100 % wartości początkowej w miesiącu wydania tych środków trwałych do używania lub następnym.

Jeżeli składnik o wartości przekraczającej 3.500 zł nie został zaliczony do środków trwałych z uwagi na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok, to:

1. należy ten składnik (w pierwszym miesiącu po upływie roku) zaliczyć do środków trwałych,
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między wartością początkową a kwotą amortyzacji obliczoną według stawki z wykazu.

więcej