Niemożliwe, bzzzzzzdura

więcej

Nieuczciwa konkurencja

Za czyn nieuczciwej konkurencji w każdym przypadku uznane będzie takie oznaczenie towarów lub usług, które może wprowadzić w błąd klientów co do istotnych cech tych towarów lub usług, takich jak ich pochodzenie, ilość, jakość, składniki, sposób zastosowania, a także ryzyko, związane z korzystaniem z nich. Ponadto czynem nieuczciwej konkurencji jest oznaczanie towaru lub usługi fałszywym lub wprowadzającym w błąd oznaczeniem geograficznym. Ponadto czynem nieuczciwej konkurencji jest fałszywe lub oszukańcze używanie chronionych oznaczeń geograficznych i chronionych nazw pochodzenia.

Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji szczegółowo opisuje działania, uznawane za utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, a przez to stanowiące czyn nieuczciwej konkurencji. Wśród tych działań ustawa wymienia m.in. sprzedaż towarów/usług poniżej kosztów wytworzenia lub kosztów zakupu (dumping), bezzasadnie zróżnicowane traktowanie klientów, czy pobieranie opłat za przyjęcie towaru innych niż marża handlowa.

Ustawa także stwierdza, że czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie dostępu do rynku małym przedsiębiorcom poprzez sprzedaż towarów lub usług w sklepach o powierzchni powyżej 400 m2, po cenie nieuwzględniającej marży handlowej. Wyjątkiem od zakazu takiej sprzedaży jest możliwość prowadzenia sprzedaży w ramach:

• wyprzedaży posezonowej, prowadzonej dwa razy w roku, na koniec sezonu letniego i zimowego, trwającej każdorazowo nie dłużej, niż miesiąc;


• wyprzedaży ze względu na upływający termin przydatności do spożycia lub minimalnej trwałości towaru;


• likwidacji placówki handlowej.

Zasadą jest, że za czyn nieuczciwej konkurencji uważa się sprzedaż konsumentom towarów lub usług połączoną z przyznaniem wszystkim lub niektórym nabywcom nieodpłatnej premii, którą stanowią towary lub usługi odmienne od stanowiących przedmiot sprzedaży. Czynu nieuczciwej konkurencji nie stanowi jednak sprzedaż promocyjna, jeżeli premią jest towar lub usługa:

• niewielkiej wartości (lub próbka towaru); lub


• wygrana w loterii promocyjnej, organizowanej zgodnie z przepisami Ustawy o grach i zakładach wzajemnych, lub ewentualnie w konkursie, którego wynik nie zależy od przypadku.

Ustawodawca odszedł od definiowania pewnych praktyk w zakresie loterii promocyjnych jako czynu nieuczciwej konkurencji. Formułowanie ofert loterii promocyjnej w sposób stwarzający konsumentowi pewność wygranej, pod warunkiem złożenia zamówienia lub zapłaty z góry określonej kwoty, nie jest już wyraźnie zakazane przez ustawę o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Może jednak stanowić nieuczciwą praktykę rynkową wprowadzającą w błąd, w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym.

Do czynów nieuczciwej konkurencji zaliczane jest organizowanie systemu sprzedaży lawinowej, tj. systemu, w którym proponuje się nabywanie towarów lub usług poprzez składanie nabywcom obietnicy uzyskania korzyści materialnych w zamian za nakłonienie innych osób do dokonania takich samych transakcji. Organizowanie systemu sprzedaży lawinowej nie będzie jednak uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, jeżeli:

• obiecane korzyści materialne pochodzą ze środków uzyskiwanych z zakupu lub ze sprzedaży dóbr i usług po cenie, której wartość nie może rażąco przekraczać rzeczywistej wartości rynkowej tych dóbr i usług; oraz


• osoba rezygnująca z udziału w systemie ma prawo do odsprzedaży organizatorowi systemu za co najmniej 90% ceny zakupu wszystkich towarów, zakupionych od organizatora w ciągu ostatnich 6 miesięcy.

Czynem nieuczciwej konkurencji jest wprowadzanie do obrotu przez sieci sklepów dyskontowych towarów pod własną marką, tj. oznaczonych marką stanowiącą własność właściciela sieci lub podmiotów zależnych, jeżeli towary te stanowią ponad 20% wartości obrotów.

więcej

Inspekcja Handlowa

Inspekcja Handlowa jest wyspecjalizowanym organem kontroli państwowej powołanym do ochrony interesów i praw konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa. Działa na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25 z późn. zm.).

więcej

Wyprzedaż

Organizowanie wyprzedaży w supermarketach i hipermarketach [ chodzi o sklepy o powierzchni sprzedaży powyzej 400 metrów kwadratowych ] od 2002 r. reguluje prawo. Dopuszczalne jest zorganizowanie dwóch wyprzedaży w ciągu roku pod koniec sezonu letniego i zimowego. Mogą one trwać maksymalnie miesiąc.

Organizowanie wyprzedaży dopuszcza sie również ze względu na upływający termin przydatności towarów do spożycia lub upływającą datę minimalnej trwałości i likwidację obiektu handlowego, o ile sprzedaż taka trwa nie dłużej niż 3 miesiące od dnia podania do publicznej wiadomości informacji o likwidacji tego obiektu, a w przypadku likwidacji wszystkich obiektów handlowych przedsiębiorcy w związku z zaprzestaniem przez niego działalności handlowej - nie dłużej niż rok. Tylko wtedy wielkie sklepy mogą sprzedawać towar poniżej kosztów zakupu.

więcej

Rękojmia

Dodatkowa, obok gwarancji, ochrona kupującego w przypadku wad towaru. Rękojmia za wady fizyczne – odpowiedzialność sprzedawcy wobec kupującego w sytuacji, gdy rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność, nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił on kupującego, bądź jeżeli rzecz została wydana kupującemu w stanie niezupełnym. Rękojmia za wady prawne – odpowiedzialność sprzedawcy wobec kupującego, jeśli sprzedana rzecz stanowi własność osoby trzeciej albo jeżeli jest obciążona prawem osoby trzeciej.

Przepisy regulujące rękojmię, zawarte w kodeksie cywilnym, odnoszą się wyłącznie do sprzedaży pomiędzy przedsiębiorcami. W przypadku sprzedaży konsumenckiej mamy do czynienia z uprawnieniami wynikającymi z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. Sprzedawca ponosi odpowiedzialność z tytułu rękojmi przez rok, a w przypadku wad budynku – przez 3 lata, od chwili wydania rzeczy kupującemu. Z tytułu rękojmi kupujący może żądać:

• odstąpienia od umowy,


• obniżenia ceny,


• wymiany rzeczy wadliwej na wolną od wad,


• naprawy.

Od umowy nie można odstąpić w sytuacji, gdy sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo niezwłocznie wady usunie (takie odstąpienie odbywa się poprzez zwrot pieniędzy za zwrotem towaru). Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniana lub naprawiana, chyba że wady są nieistotne (wada istotna uniemożliwia kupującemu normalne korzystanie z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem). Sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności, jeśli klient wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy. Kupujący ma prawo wyboru między rękojmią za wady fizyczne rzeczy a gwarancją. Dokonany wybór jest wiążący tylko w stosunku do konkretnej wady, jeśli pojawi się kolejna wada towaru, klient znowu ma prawo wybrać, co jest dla niego korzystniejsze – rękojmia czy gwarancja.

Właściciel sklepu zoologicznego zaopatrzył się w hurtowni w pokarm dla papug. Puszki z karmą były zapakowane w zbiorcze, kartonowe opakowania, na których była umieszczona data ważności karmy. Po rozpakowaniu kartonów okazało się, że okres trwałości widniejący na poszczególnych puszkach jest krótszy niż na zbiorczym opakowaniu. Właściciel sklepu może więc, na podstawie rękojmi, domagać się wymiany art. na świeższy lub obniżenia ceny. Gdyby hurtownik zbyt długo ociągał się z wymianą, możliwe jest również odstąpienie od umowy, czyli zwrot towaru za zwrotem pieniędzy.

 

więcej

Cena

Nazwa świadczenia kupującego w umowie sprzedaży: kwota pieniężna ustalona jako ekwiwalent nabywanej rzeczy. Cena jest więc zawsze kwotą pieniężną, co nie wyklucza możliwości zaliczenia na jej poczet świadczeń niepieniężnych. Dopuszczalne jest również określenie ceny poprzez wskazanie podstaw do jej ustalenia (art. 536 Kodeksu cywilnego). W braku odmiennej umowy stron, zapłata ceny powinna nastąpić jednocześnie z przeniesieniem własności sprzedawanej rzeczy.

Źródło:

http://www.abc.com.pl/serwis/du/2002/0894.htm

http://www.abc.com.pl/serwis/du/2001/1050.htm

więcej

Karta gwarancyjna

Dokument świadczącym o tym , że zawarliśmy z gwarantem umowę oraz że w ramach tej umowy udziela on nam gwarancji jakości na warunkach określonych w postanowieniach karty gwarancyjnej.

więcej

Gwarant

Osoba, lub firma dająca gwarancję, zapewniającą o dobrym stanie towaru, lub usług i zobowiązująca sie do usuwania wad oraz usterek - najczęściej nieodpłatnie przez określony okres czasu.

więcej

Gwarancja

Pisemne zobowiązanie gwaranta do bezpłatnego usunięcia wady lub wymiany towaru na niewadliwy. Gwarancja jakości chroni konsumenta tylko wtedy, gdy gwarant tej ochrony udzielił - wszystkie uprawnienia i tryb ich realizacji okresla karta gwarancyjna. Prawa konsumenta z gwarancji są ustalane w drodze wykładni oświadczenia. Oprócz praw z gwarancji konsumentowi przysługują prawa na podstawie przywołanej

wcześniej ustawy. Gwarancji i ustawy nie można mieszać ze sobą. Z tytułu gwarancji odpowiada gwarant, z tytułu ustawy - sprzedawca. Jeśli dany towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową w rozumieniu art. 4

ustawy, to konsument może żądać od sprzedawcy bezpłatnej naprawy albo wymiany tego towaru na nowy zgodny z umową. Na warunkach określonych w art. 8 ust. 4 konsument może żadać od sprzedawcy stosownego obniżenia albo odstąpić od umowy.

więcej

Odstąpienie

Żądanie zwrotu ceny aktualizuje się po złożeniu przez konsumenta oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Złożenie takiego oświadczenia nastąpić może tylko pod pewnymi warunkami. Zasadniczo w pierwszej kolejności, stosowanie do unormowań z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej i zmianie Kodeksu cywilnego konsumentowi przysługuje żądanie nieodpłatnej naprawy lub wymiany towaru na nowy. Dopiero jeżeli naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów lub też sprzedawca nie ustosunkował się do żądania wymiany lub naprawy towaru w terminie 14 dni, konsument może odstąpić od umowy albo sformułować żądanie stosownego obniżenia ceny.

Takie kaskadowe ukształtowanie przez ustawodawcę uprawnień konsumenckich daje sprzedawcom szansę usunięcia tkwiącej w towarze wady, w taki sposób, aby zawartą umowę zachować w myśl zasady pacta sunt servanda (umów należy dotrzymywać) oraz doprowadzić do wydania kupującemu towaru z nią zgodnego. W rezultacie dopiero niemożliwość, nieracjonalność wymiany lub naprawy towaru albo też bezczynność sprzedawcy otwierają przed konsumentem drogę do odstąpienia od umowy. Niezależnie od spełnienia powyższych warunków, możliwość odstąpienia od umowy jest wyłączona jeżeli niezgodność towaru z umową jest nieistotna. Za niezgodność istotną należy uznać taką, która uniemożliwia korzystanie z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem.

Odstąpienie niweluje skutki prawne zawartej umowy w taki sposób, jakby umowa nigdy nie była zawarta. Powoduje to konieczność wzajemnego zwrotu świadczeń, co oznacza, że kupujący (na własny koszt) ma obowiązek zwrócić sprzedawcy towar, a sprzedawca zobowiązany jest do zwrotu ceny.

Skorzystanie z prawa do odstąpienia od umowy ma jednak pewną wadę. Zwrotu towaru konsument powinien dokonać na własny koszt. Może być to kłopotliwe jeżeli rozmiar, ciężar, właściwość towaru wymagają specyficznego opakowania lub odpowiedniego sposobu transportu. Przedsiębiorca zobowiązany jest pokryć wszelkie koszty dostarczenia, demontażu, robocizny, a także ponownego zamontowania i uruchomienia towaru. W rezultacie kupujący zobowiązany jest ponieść odpowiednie koszty związane z dostarczeniem sprzedawcy reklamowanego towaru, a następnie sprzedawca powinien je zwrócić. Koszty te powinny być zatem racjonalne, uzasadnione oraz udokumentowane. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby przedsiębiorca we własnym zakresie zorganizował ww. czynności oraz samodzielnie poniósł związane z tym koszty.

Zdecydowanie łatwiejsze jest skorzystanie z konsumenckiego prawa odstąpienia od umowy w przypadku tzw. umów zawieranych na odległość (np. za pośrednictwem Internetu) lub umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa. Mowa o nich w ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.

W przypadku tego typu transakcji konsument nie ma możliwości dokładnego obejrzenia towaru oraz zbadania jego właściwości przed transakcją. Dokonując zakupu przez Internet zazwyczaj polega jedynie na fotografiach oraz sporządzonym przez sprzedawcę opisie (często ogólnikowym). W odniesieniu do umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa np. w ramach domowej akwizycji lub pokazów towarów, konsument niejednokrotnie dokonuje zakupów pod wpływem impulsu, będącego wynikiem działań aktywnego sprzedawcy. Konsumenci mają prawo złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy bez podania jakiejkolwiek przyczyny. Nie wymaga się stwierdzenia w nabytym towarze niezgodności z umową (w rozumieniu ustawy o sprzedaży konsumenckiej) lub skorzystania w pierwszej kolejności z innych roszczeń – np. wymiany towaru. Wystarczy złożyć sprzedawcy oświadczenia woli o odstąpieniu od umowy.

Jedynym ograniczeniem realizacji opisywanego uprawnienia jest dziesięciodniowy termin na złożenie oświadczenia, liczony od dnia otrzymania towaru. Jeżeli umowa dotyczyła świadczenia usług, termin ten liczy się od dnia zawarcia umowy. Do dochowania terminu wystarczy wysłanie do sprzedawcy oświadczenia przed jego upływem. Niejednokrotnie wskazany termin jest jednak znacznie dłuższy i wynosi nawet trzy miesiące, z uwagi na brak realizacji leżącego po stronie przedsiębiorcy obowiązku powiadomienia konsumenta o przysługującym mu uprawnieniu do odstąpienia od umowy. Jeżeli powiadomienie takie wpłynie do kupującego po rozpoczęciu biegu wskazanego wyżej trzymiesięcznego terminu, termin ten ulega odpowiedniemu skróceniu do dziesięć dni od tej daty. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy powinno zostać sporządzone w formie pisemnej. Złożenie go w innej formie np. ustnej lub w drodze korespondencji elektronicznej nie rodzi jednak skutku nieważności. Ograniczenia dowodowe w przypadku ewentualnego sporu sądowego są łagodzone w stosunku do konsumentów na mocy art. 74 § 2 k.c. Nie ulega jednak wątpliwości, że przedstawienie sporządzonego w formie pisemnej oświadczenia o odstąpieniu od umowy istotnie ułatwia prowadzenie postępowania dowodowego w ramach zainicjowanego procesu sądowego. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy jest jednostronnym oświadczeniem woli. Sprzedawca dla wywołania skuteczności oświadczenia nie musi dokonywać jego akceptacji lub się do niego ustosunkowywać. Oprócz obowiązku zwrotu ceny, sprzedawca zobowiązany jest do wypłaty odsetek ustawowych w przypadku dokonania przez kupującego przedpłat związanych z zawieraną transakcją. Zwrot wzajemnych świadczeń powinien nastąpić w terminie 14 dni.

Nabywając towar w Internecie, zazwyczaj sprzedawcy wskazują wysokość ceny oraz dodatkowe koszty związane z dostarczeniem towaru, za które najczęściej płaci kupujący. O ile unormowania ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny pozwalają w sposób pośredni zinterpretować kto i w jakich sytuacjach zobowiązany jest do pokrycia kosztów odesłania towaru, to poważny dylemat pojawia się co do kosztów pierwotnego wysłania towaru.

Ważną wskazówką interpretacyjną stał się wyrok ETS z dnia 15 kwietnia 2010 r. w sprawie C-511/08, który wskazuje, że dostawca nie powinien obciążać konsumenta kosztami wysyłki towarów w przypadku wykonywania przez niego przysługującego mu prawa odstąpienia od umowy.

więcej

Niezgodność towaru z umową

Towar jest niezgodny z umową, jeśli: a) nie nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, b) gdy jego właściwości nie odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju c) gdy nie odpowiada oczekiwaniom nabywcy dotyczącym towarów. Zasady dotyczące odpowiedzialności sprzedawcy za wady towaru w stosunku do konsumenta zostały szczegółowo uregulowane w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 141 poz. 1176). Ustawa ma na celu zabezpieczenie szeroko pojętego interesu konsumenta w przypadku, gdy sprzedany towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest wadliwy. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową, a w przypadku stwierdzenia tej niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona już w chwili wydania.

Przez niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową należy rozumieć sytuację, w której sprzedany towar nie nadaje się do celu do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany oraz gdy jego właściwości nie odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju. Ponadto towar może być uznany za niezgodny z umową, gdy nie odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela (np. właściwości wskazane w oznakowaniu czy zapewnienia składane w reklamach).

W przypadku wystąpienia jednej z powyżej opisanych przesłanek, osoba która nabyła wadliwy towar dysponuje szeregiem uprawnień przeciwko sprzedawcy. W pierwszej kolejności może ona żądać doprowadzenia zakupionego towaru do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę lub wymianę na nowy. Nieodpłatność naprawy i wymiany oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu poniesionych przez kupującego kosztów. Sprzedawca ma tylko 14 dni na ustosunkowanie się do powyższych roszczeń. W przypadku braku odpowiedzi sprzedawcy w tym terminie uznaje się, że uznał on roszczenia kupującego za uzasadnione.

W sytuacji, gdy kupujący nie może żądać naprawy lub wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny, a w przypadku, gdy niezgodność towaru z umową jest istotna może on nawet odstąpić od umowy.

Uprawnienia kupującego przeciwko sprzedawcy z tytułu niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową zostały jednak poddane pewnym ograniczeniom czasowym. Kupujący traci uprawnienia przewidziane powyżej, jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od wykrycia wady towaru nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Dodatkowo roszczenia kupującego przedawniają się z upływem roku od stwierdzenie przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową (wykrycia wady). W celu zachowania powyższych terminów wystarczy wysłanie przed ich upływem zawiadomienia o wadliwości towaru, które to przerywa bieg przedawnienia. Przedawnienie nie biegnie również w czasie wykonywania naprawy lub wymiany oraz prowadzenia przez strony, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące, rokowań w celu ugodowego załatwienia sprawy.

Niezależnie od powyższego sprzedawca odpowiada za wady towaru jedynie w przypadku ich wykrycia przed upływem lat 2 od wydania towaru kupującemu. Po upływie tego okresu nie będzie można żądać naprawy lub wymiany towaru na nowy. Jednakże należy nadmienić, że upływ powyższych terminów nie wyłącza uprawnień przysługujących kupującemu przeciwko sprzedawcy w sytuacji, gdy sprzedawca w chwili dokonania sprzedaży wiedział o wadliwości towaru i nie zwrócił na to uwagi kupującego.

więcej

Zwolnienia z obowiązku instalacji kasy rejestrującej...

Zasadniczo w okresie do 31 grudnia 2010 r. zwolnione są z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy fiskalnej dwie grupy podatników:

• podatnicy kontynuujący działalność w 2010 r., u których kwota obrotu z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł;


• podatnicy rozpoczynający sprzedaż w 2010 r. do czasu przekroczenia u nich obrotu w wysokości 20.000 zł., zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.

Rozporządzenie zwalnia również z obowiązku ewidencjonowania czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia - do 31 grudnia 2010 r.

U podatników opodatkowanych na zasadzie marży limit obejmuje pełną kwotę obrotu (pełną cenę, jaką płaci nabywca), a nie tylko marżę stanowiącą podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art.29 ust.1 zd. pierwsze ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem art.120 ust.4. Art.120 ust.4 definiuje podstawę opodatkowania u opodatkowanych na zasadzie marży jako kwota marży, pomniejszona o podatek VAT należny. Definicja obrotu znajduje się jednak w zdaniu drugim art.29 ust.1 cyt. ustawy, a odnośnie tego zdania przepis nie kieruje do art.120, nie zawierającego odrębnej definicji obrotu. Skoro zatem rozporządzenie Ministra Finansów ustanawia zwolnienie w odniesieniu do obrotu, to obrotem jest - zgodnie z art. 29 ust.1 zd. drugie - całość przychodu, czyli nie tylko marża.

Do 31 grudnia 2010r. zwolnieni są z obowiązku stosowania kas rejestrujących:

• podatnicy na karcie podatkowej w zakresie działalności wymienionej w:


• części I w lp. 1, 10, 12, 26, 31-34, 40-45, 47-50, 54, 58, 65, 74, 77, 78, 84, 92-95, w części V w lp. 3, 4 - usługi w zakresie transportu osób na rzece Dunajec przez flisaków pienińskich w części VII llp. 1-2, w części X i XI załącznika nr 3 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wykonywanej bez zatrudniania pracowników, z wyjątkiem małżonka;


• w części I w lp. 2, 7, 28, 35-39, 60-64, 79 i w części VIII załącznika nr 3 do ustawy, o której mowa wyżej;

Podatnicy, o których mowa wyżej w przypadku:

• zrzeczenia się zastosowania opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo utraty prawa do rozliczania podatku dochodowego w tej formie,


• niedotrzymania warunku zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. A, tracą prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiły te zdarzenia, nie wcześniej jednak niż z chwilą przekroczenia w 2010 r. kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł – z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy. Zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2010 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.


• podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług wymienionych w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, jeżeli w pierwszym półroczu 2010r. udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był wyższy niż 70 %;


• podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4;


• podatników rozpoczynających sprzedaż po dniu 30 grudnia 2008 r., o której mowa w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w przypadkach gdy przewidywany przez podatnika udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy planowanych do zrealizowania do końca 2010 r. - będzie wyższy niż 70 %;

Zwolnienie, o którym mowa wyżej traci moc po upływie dwóch miesięcy :

• licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po sześciomiesięcznym okresie prowadzenia sprzedaży w 2010r., jeżeli w okresie tym udział obrotów ze sprzedaży zwolnionej z obowiązku ewidencjonowania, wymienionej w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w obrotach ogółem podatnika, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był równy lub niższy niż 70% - w przypadku podatników kontynuujących działalność lub rozpoczynających działalność w pierwszym półroczu 2010r.;


• licząc od dnia 31 grudnia 2010r. - w przypadku podatników rozpoczynających działalność w drugim półroczu 2009r., u których udział obrotów ze sprzedaży zwolnionej z obowiązku ewidencjonowania wymienionej w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w obrotach ogółem, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy będzie do końca 2010r. równy lub niższy niż 70% - z zastrzeżeniem ust. 6.

Powyższych zwolnień nie stosuje się do:

• podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2010r. utracili prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2 ;


• podatników, w odniesieniu do których przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przewidywały powstanie obowiązku oraz określały termin rozpoczęcia ewidencjonowania po dniu 31 grudnia 2009r., w związku z zaistniałymi do dnia 31 grudnia 2009r. okolicznościami powodującymi utratę prawa do zwolnienia, innymi niż wyznaczony przepisami określony termin obowiązywania zwolnienia do dnia 31 grudnia 2009r.  

Od żadnych omawianych na tej stronie zwolnień nie należy stosować bez względu na wysokość osiąganych obrotów:

• do podatników prowadzących działalność w zakresie sprzedaży gazu płynnego;


• przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia;


• przy świadczeniu usług przewozu osób i ładunków taksówkami;


• przy dostawie: silników spalinowych tłokowych, wewnętrznego spalania, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych (PKWiU 34.10.1); nadwozi do pojazdów mechanicznych, przyczep i naczep (PKWiU 34.2); części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników (PKWiU 34.3);


• przy dostawie: sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego (w tym telefonów komórkowych), z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (ex PKWiU 32); sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (ex PKWiU 33.40.3); 


• przy dostawie wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT;


• przy dostawie nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego, np. z e-bookami, oprogramowaniem, innymi plikami, (w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie): płyt CD; płyt DVD; kaset magnetofonowych; taśm magnetycznych (w tym kaset wideo); dyskietek; kart pamięci; kartridży. 


• przy dostawie wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU.  

Te wyłączenia ważne są dla dokonujących sprzedaży na serwisach aukcyjnych, bowiem opisane tu towary są często sprzedawane właśnie poprzez aukcje internetowe.

Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego albo wykonujący wyłącznie czynności zwolnione z VAT także mają obowiązek posiadania kasy fiskalnej, jeżeli ich działalność nie kwalifikuje się do zwolnień omawianych na niniejszej stronie.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących

Na zasadach określonych w ww. rozporządzeniu czynności wymienione w załączniku są zwolnione do 31 grudnia 2010 r. z obowiązku ewidencjonowania obrotu kasowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Czynności nie wymienione w ww. tabeli, a wymienione w tabeli poprzednio obowiązującej ( przed 31 grudnia 2009r.) korzystają ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania przy zastosowania kasy rejestrującej do 31 grudnia 2010r.

Źródła: Rozp. Ministra Fin. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z 2010 r.

więcej

Czy podatnicy dokonujący wyłącznie czyności zwolnionych z podatku VAT oraz podatnicy zwolnieni podmiotowo, mogą otrzymać zwrot za zakup kasy fiskalnej zamiast odliczenia?

Podatnicy dokonujący wyłącznie czyności zwolnionych z podatku oraz podatnicy zwolnieni podmiotowo, którzy też podlegają przecież obowiazkowi ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych, mogą otrzymać zwrot zamiast odliczenia. Warunkiem jest:

• rozpoczęcie ewidencjonowania nie później, niż w obowiązującym terminie;


• dokonanie ww. zgłoszenia o liczbie kas i miejscu ich użytkowania;


• złożenie zawiadomienia o miejscu instalacji kasy, spełniającej odpowiednie kryteria i warunki techniczne;


• zapłata całej należności za kasę.

Zwrot następuje na wniosek zawierający:

• imię i nazwisko lub nazwę firmy;


• dane adresowe;


• NIP;


• informację o numerze licencji taksówkarskiej, numerze rejestracyjnym i bocznym taksówki, w której zainstalowano kasę - w przypadku taksówkarzy;


• dane określające imię i nazwisko lub nazwę podmiotu świadczącego usługi serwisowe, który dokonał fiskalizacji kasy rejestrującej;


• oryginał faktury potwierdzającej zakup kasy rejestrującej z dowodem zapłaty całej należnosci za kasę rejestrującą;


• fotokopię swiadecwa przeprowadzonej legalizacji ponownej taksometru współpracującego z kasą o przeznaczeniu specjalnym służącą do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu tych usług, w tym również zintegrowanego w jednej obudowie z kasą - w przypadków podatników świadczących usługi przewozu osób i ładunków taksówkami osobowymi i bagażowymi.

Można, ale nie trzeba, tego dokonać na specjalnym formularzu zawiadomienia o zainstalowaniu kasy spełniającej odpowiednie kryteria i warunki techniczne, jeżeli formularz ten jest składany przed terminem rozpoczęcie ewidencjonowania.

więcej

Zwrot odliczonej kwoty za kasę fiskalną

Jeżeli w ciągu 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej podatnik:

• zaprzestanie działalności;


• zostanie w stosunku do niego otwarte postępowanie likwidacyjne;


• zostanie wobec podatnika ogłoszona upadłość;


• nastąpi sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), w którym zainstalowano kasę;


• podatnik dokona odliczenia z naruszeniem warunków, o których mowa w §7 i 8 rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych,

a ponadto jeżeli podatnik:

• nie dokonuje przeglądów kasy co 12 m-cy;


• zaprzestanie użytkowania kasy;


• naruszy przepisy określone w rozporządzeniu w sprawie kas fiskalnych i warunków użytkowania kas fiskalnych,

wówczas będzie obowiązany do wzrotu odliczonej lub zwróconej mu przez urząd kwoty. Obowiązek zwrotu dotyczy jednak tylko kas, którzy dotyczą w/w zdarzenia. Obowiązek zwrotu powstaje z upływem ostatniego dnia miesiąca lub kwartału (w zależności od okresu rozliczeniowego VAT), w którym powstały okoliczności uzasadniające dokonanie zwrotu.  Zwrotu należy dokonać w następującym terminie:

• w terminie złożenia deklaracji VAT-7 lub VAT-7K, czyli do 25 dnia miesiąca następującego po ww. dniu, albo 


• do końca następnego miesiąca po ww. dniu w przypadku podatników dokonujących wyłacznie czynności zwolnionych albo podatników zwolnionych podmiotowo.

więcej

Utrata zwolnienia z ewidencji za pomocą kasy fiskalnej

Minister Finansów wskazuje w rozporządzeniu ilość kas, które trzeba zainstalować u podatnika. Z chwilą utraty zwolnienia z obowiązku posiadania kasy fiskalnej podatnik ma obowiązek rozpocząc ewidencjonowanie przy zastosowaniu okreslonej ilości kas - przy zastosowaniu co najmniej 1 kasy w każdym punkcie sprzedaży. Oczywiście, podatnik możę zadecydować, że w punktach sprzedaży będzie funkcjonować więcej, niż 1 kasa, np. w siedzibie 1 kasa, ale w sklepie 5 kas. Taką właśnie ilość kas - przez siebie ustaloną - zgłasza podatnik w urzędzie skarbowym i w stosunku do takiej ilości kas uzyskuje prawo do zwrotu VAT i odliczeniu od VAT połowy ceny netto.

W dniu utraty zwolnienia podatnik ma obowiązek rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/5 zadeklarowanej w urzędzie skarbowym ilości kas - w zaokrągleniu w górę do pełnej jedności (oznacza to minimum 1 kasę). Potem od pierwszego dnia każdego miesiąca podatnik wprowadza kolejne kasy, nie mniej, niż liczba kas zainstalowanych zgodnie z wymogami w pierwszym miesiącu ewidencjonowania.

Podatnik ma trzy sklepy, w każdym musi mieć po jednej kasie. Zgłasza w urzędzie 3 kasy. W pierwszym miesiącu instaluje 1/5 x 3 czyli po zaokrągleniu 1 kasę. W każdym następnym miesiącu też jedną kasę. Pierwszego dnia trzeciego miesiąca będzie miał zainstalowane już wszystkie kasy.

Podatnik ma dwa sklepy, w każdym chce po 3 kasy, do tego 1 kasę w siedzibie i 1 dla sprzedaży obwoźnej. Zgłasza w urzędzie 8 kas. W pierszym miesiącu instaluje 1/5 x 8 czyli w zaokrągleniu 2 kasy, w drugim, trzecim i czwartym miesiącu również po dwie kasy.

Podatnik ma dwa sklepy, w każdym zainstaluje po dwie kasy. Zgłasza w urzędzie cztery kasy. W pierwszym miesiącu zainstaluje 1/5 x 4 czyli w zaokrągleniu 1 kasę w pierwszym sklepie, w drugim miesiącu - drugą kasę w pierwszym sklepie. Drugi sklep nadal działa bez kas. Tam kasy zainstaluje w trzecim i czwartym miesiącu. może też zrobić to wcześniej.

Podatnik może rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu tylko części kas - w takim zaś wypadku w pozostałych punktach sprzedaży:

• w jednostkach (sklepach, zakładach);


• w punktach kasowych (stoiskach, kasach);

gdzie kas jeszcze nie zainstalował, gdyż nie miał obowiązku do instalowania w pierwszym miesiącu tak dużej ilości kas. W punktach bez kas nadal należy prowadzić np. ewidencję sprzedaży bezrachunkowej czy stosować inny sposób dokumentowania, zgodny z przepisami dotyczącymi podatku dochodowego.

więcej

Zwolnienia z obowiązku instalacji kasy rejestrującej...

Zasadniczo w okresie do 31 grudnia 2010 r. zwolnione są z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy fiskalnej dwie grupy podatników:

• podatnicy kontynuujący działalność w 2010 r., u których kwota obrotu z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł;


• podatnicy rozpoczynający sprzedaż w 2010 r. do czasu przekroczenia u nich obrotu w wysokości 20.000 zł., zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.

Rozporządzenie zwalnia również z obowiązku ewidencjonowania czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia - do 31 grudnia 2010 r.

U podatników opodatkowanych na zasadzie marży limit obejmuje pełną kwotę obrotu (pełną cenę, jaką płaci nabywca), a nie tylko marżę stanowiącą podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art.29 ust.1 zd. pierwsze ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem art.120 ust.4. Art.120 ust.4 definiuje podstawę opodatkowania u opodatkowanych na zasadzie marży jako kwota marży, pomniejszona o podatek VAT należny. Definicja obrotu znajduje się jednak w zdaniu drugim art.29 ust.1 cyt. ustawy, a odnośnie tego zdania przepis nie kieruje do art.120, nie zawierającego odrębnej definicji obrotu. Skoro zatem rozporządzenie Ministra Finansów ustanawia zwolnienie w odniesieniu do obrotu, to obrotem jest - zgodnie z art. 29 ust.1 zd. drugie - całość przychodu, czyli nie tylko marża.

Do 31 grudnia 2010r. zwolnieni są z obowiązku stosowania kas rejestrujących:

• podatnicy na karcie podatkowej w zakresie działalności wymienionej w:


• części I w lp. 1, 10, 12, 26, 31-34, 40-45, 47-50, 54, 58, 65, 74, 77, 78, 84, 92-95, w części V w lp. 3, 4 - usługi w zakresie transportu osób na rzece Dunajec przez flisaków pienińskich w części VII llp. 1-2, w części X i XI załącznika nr 3 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wykonywanej bez zatrudniania pracowników, z wyjątkiem małżonka;


• w części I w lp. 2, 7, 28, 35-39, 60-64, 79 i w części VIII załącznika nr 3 do ustawy, o której mowa wyżej;

Podatnicy, o których mowa wyżej w przypadku:

• zrzeczenia się zastosowania opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo utraty prawa do rozliczania podatku dochodowego w tej formie,


• niedotrzymania warunku zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. A, tracą prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiły te zdarzenia, nie wcześniej jednak niż z chwilą przekroczenia w 2010 r. kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł – z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy. Zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2010 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.


• podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług wymienionych w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, jeżeli w pierwszym półroczu 2010r. udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był wyższy niż 70 %;


• podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4;


• podatników rozpoczynających sprzedaż po dniu 30 grudnia 2008 r., o której mowa w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w przypadkach gdy przewidywany przez podatnika udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy planowanych do zrealizowania do końca 2010 r. - będzie wyższy niż 70 %;

Zwolnienie, o którym mowa wyżej traci moc po upływie dwóch miesięcy :

• licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po sześciomiesięcznym okresie prowadzenia sprzedaży w 2010r., jeżeli w okresie tym udział obrotów ze sprzedaży zwolnionej z obowiązku ewidencjonowania, wymienionej w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w obrotach ogółem podatnika, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był równy lub niższy niż 70% - w przypadku podatników kontynuujących działalność lub rozpoczynających działalność w pierwszym półroczu 2010r.;


• licząc od dnia 31 grudnia 2010r. - w przypadku podatników rozpoczynających działalność w drugim półroczu 2009r., u których udział obrotów ze sprzedaży zwolnionej z obowiązku ewidencjonowania wymienionej w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w obrotach ogółem, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy będzie do końca 2010r. równy lub niższy niż 70% - z zastrzeżeniem ust. 6.

Powyższych zwolnień nie stosuje się do:

• podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2010r. utracili prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2 ;


• podatników, w odniesieniu do których przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przewidywały powstanie obowiązku oraz określały termin rozpoczęcia ewidencjonowania po dniu 31 grudnia 2009r., w związku z zaistniałymi do dnia 31 grudnia 2009r. okolicznościami powodującymi utratę prawa do zwolnienia, innymi niż wyznaczony przepisami określony termin obowiązywania zwolnienia do dnia 31 grudnia 2009r.  

Od żadnych omawianych na tej stronie zwolnień nie należy stosować bez względu na wysokość osiąganych obrotów:

• do podatników prowadzących działalność w zakresie sprzedaży gazu płynnego;


• przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia;


• przy świadczeniu usług przewozu osób i ładunków taksówkami;


• przy dostawie: silników spalinowych tłokowych, wewnętrznego spalania, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych (PKWiU 34.10.1); nadwozi do pojazdów mechanicznych, przyczep i naczep (PKWiU 34.2); części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników (PKWiU 34.3);


• przy dostawie: sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego (w tym telefonów komórkowych), z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (ex PKWiU 32); sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (ex PKWiU 33.40.3); 


• przy dostawie wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT;


• przy dostawie nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego, np. z e-bookami, oprogramowaniem, innymi plikami, (w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie): płyt CD; płyt DVD; kaset magnetofonowych; taśm magnetycznych (w tym kaset wideo); dyskietek; kart pamięci; kartridży. 


• przy dostawie wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU.  

Te wyłączenia ważne są dla dokonujących sprzedaży na serwisach aukcyjnych, bowiem opisane tu towary są często sprzedawane właśnie poprzez aukcje internetowe.

Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego albo wykonujący wyłącznie czynności zwolnione z VAT także mają obowiązek posiadania kasy fiskalnej, jeżeli ich działalność nie kwalifikuje się do zwolnień omawianych na niniejszej stronie.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących

Na zasadach określonych w ww. rozporządzeniu czynności wymienione w załączniku są zwolnione do 31 grudnia 2010 r. z obowiązku ewidencjonowania obrotu kasowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Czynności nie wymienione w ww. tabeli, a wymienione w tabeli poprzednio obowiązującej ( przed 31 grudnia 2009r.) korzystają ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania przy zastosowania kasy rejestrującej do 31 grudnia 2010r.

Źródła: Rozp. Ministra Fin. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z 2010 r.

więcej

Reklamacja

Prawo do zgłoszenie faktu niezadowolenia klienta z dokonanego zakupu, przeprowadzonych usług itp. na skutek wad towaru lub nienależytego wykonania umowy. Sprawy reklamacji normowane są aktualnie przede wszystkim przez przepisy Kodeksu cywilnego oraz - w zakresie sprzedaży konsumenckiej - przez przepisy Ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176).

więcej

Przecena

Pierwotnie obniżenie ceny towaru niepełnowartościowego (np. uszkodzonego, z wystawy, poekspozycyjnego). Większość sklepów w ogóle nie stosuje tej nazwy, bo podobno wywołuje złe skojarzenia wśród klientów. Inne „przecenami” nazywają wyprzedaże. Sprzedawca może zastrzec, że towar przeceniony nie podlega zwrotowi ani wymianie, ale tylko ze względu na wady określone podczas sprzedaży. Jeżeli produkt jest wadliwy zawsze przysługuje prawo do reklamacji i fakt, że kupiono coś na wyprzedaży nie ma tu żadnego znaczenia. Składa wówczas reklamację u sprzedawcy – najlepiej na piśmie. Gdy do produktu dołączona jest gwarancja, wówczas można zgłosić reklamację gwarantowi, czyli producentowi lub dystrybutorowi towaru. Kupujący ma prawo wyboru między obiema możliwościami. Dowodem w sprawie będzie oczywiście paragon.

Jeśli jednak kupiony na wyprzedaży produkt nie posiada wad, a jedynie kupującemu nie odpowiada, to tylko od dobrej woli sprzedawcy zależy, czy przyjmie go z powrotem i zwróci pieniądze. Sprzedawca deklarujący taką wolę zaznaczy na paragonie, w jakim terminie przysługuje nam zwrot.

Jeśli powodem obniżenia ceny jest wada towaru, o której wiedzieliśmy podczas zakupu, nie można jej reklamować u sprzedawcy, natomiast wszystkie inne wady – tak.

więcej

Paragon fiskalny i inne wydruki z kasy fiskalnej

Paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży. Raport fiskalny (dobowym, miesięcznym, okresowym lub rozliczeniowym) to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatkowych oraz sprzedaży zwolnionej z podatku.
Wydruk niefiskalny to: każdy niezawierający transakcji sprzedaży dokument wydrukowany przez kasę przed jej fiskalizacją (np. próbny), oraz każdy inny dokument niezawierający transakcji sprzedaży, dopuszczony programem pracy kasy do druku, poza paragonem fiskalnym, fakturą VAT (niektóre kasy drukują również faktury) i raportami fiskalnymi.

Bezpośrednio po dokonaniu sprzedaży wydrukuj paragon fiskalny do każdej dokonanej sprzedaży. Niezwłocznie wydaj wydrukowany paragon fiskalny nabywcy towaru lub usługi. Sprawdzaj, czy kopia paragonu drukuje się na drugiej rolce papieru (pozostającej w całości u Ciebie w kasie).

Nabijaj na kasę wyłącznie własną sprzedaż. Sprzedaż obcą mogą ewidencjonować na kasie jedynie ci, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża; ewidencjonują oni na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wystawiając fakturę do paragonu fiskalnego odbierz od nabywcy paragon i połącz go (np. zepnij zszywaczem) z kopią faktury pozostającą w Twojej dokumentacji). Sporządzaj raporty fiskalne:

• raport fiskalny dobowy - po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym;
• raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu. 

Drukuj wszystko na rolce oryginalnej (zewnętrznej) oraz na rolce kopii - pozostające wewnątrz kasy. Po fiskalizacji nie używaj kasy w trybie niefiskalnym, np. szkoleniowym.

więcej

Utrata zwolnienia z ewidencji za pomocą kasy fiskalnej

Minister Finansów wskazuje w rozporządzeniu ilość kas, które trzeba zainstalować u podatnika. Z chwilą utraty zwolnienia z obowiązku posiadania kasy fiskalnej podatnik ma obowiązek rozpocząc ewidencjonowanie przy zastosowaniu okreslonej ilości kas - przy zastosowaniu co najmniej 1 kasy w każdym punkcie sprzedaży. Oczywiście, podatnik możę zadecydować, że w punktach sprzedaży będzie funkcjonować więcej, niż 1 kasa, np. w siedzibie 1 kasa, ale w sklepie 5 kas. Taką właśnie ilość kas - przez siebie ustaloną - zgłasza podatnik w urzędzie skarbowym i w stosunku do takiej ilości kas uzyskuje prawo do zwrotu VAT i odliczeniu od VAT połowy ceny netto.
W dniu utraty zwolnienia podatnik ma obowiązek rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/5 zadeklarowanej w urzędzie skarbowym ilości kas - w zaokrągleniu w górę do pełnej jedności (oznacza to minimum 1 kasę). Potem od pierwszego dnia każdego miesiąca podatnik wprowadza kolejne kasy, nie mniej, niż liczba kas zainstalowanych zgodnie z wymogami w pierwszym miesiącu ewidencjonowania.

Podatnik ma trzy sklepy, w każdym musi mieć po jednej kasie. Zgłasza w urzędzie 3 kasy. W pierwszym miesiącu instaluje 1/5 x 3 czyli po zaokrągleniu 1 kasę. W każdym następnym miesiącu też jedną kasę. Pierwszego dnia trzeciego miesiąca będzie miał zainstalowane już wszystkie kasy.

Podatnik ma dwa sklepy, w każdym chce po 3 kasy, do tego 1 kasę w siedzibie i 1 dla sprzedaży obwoźnej. Zgłasza w urzędzie 8 kas. W pierszym miesiącu instaluje 1/5 x 8 czyli w zaokrągleniu 2 kasy, w drugim, trzecim i czwartym miesiącu również po dwie kasy.

 

Podatnik ma dwa sklepy, w każdym zainstaluje po dwie kasy. Zgłasza w urzędzie cztery kasy. W pierwszym miesiącu zainstaluje 1/5 x 4 czyli w zaokrągleniu 1 kasę w pierwszym sklepie, w drugim miesiącu - drugą kasę w pierwszym sklepie. Drugi sklep nadal działa bez kas. Tam kasy zainstaluje w trzecim i czwartym miesiącu. może też zrobić to wcześniej.

Podatnik może rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu tylko części kas - w takim zaś wypadku w pozostałych punktach sprzedaży:

• w jednostkach (sklepach, zakładach);
• w punktach kasowych (stoiskach, kasach);

gdzie kas jeszcze nie zainstalował, gdyż nie miał obowiązku do instalowania w pierwszym miesiącu tak dużej ilości kas. W punktach bez kas nadal należy prowadzić np. ewidencję sprzedaży bezrachunkowej czy stosować inny sposób dokumentowania, zgodny z przepisami dotyczącymi podatku dochodowego.

więcej

Zwrot odliczonej kwoty za kasę fiskalną

Jeżeli w ciągu 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej podatnik:

• zaprzestanie działalności;
• zostanie w stosunku do niego otwarte postępowanie likwidacyjne;
• zostanie wobec podatnika ogłoszona upadłość;
• nastąpi sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), w którym zainstalowano kasę;
• podatnik dokona odliczenia z naruszeniem warunków, o których mowa w §7 i 8 rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych,

a ponadto jeżeli podatnik:

• nie dokonuje przeglądów kasy co 12 m-cy;
• zaprzestanie użytkowania kasy;
• naruszy przepisy określone w rozporządzeniu w sprawie kas fiskalnych i warunków użytkowania kas fiskalnych,

wówczas będzie obowiązany do wzrotu odliczonej lub zwróconej mu przez urząd kwoty. Obowiązek zwrotu dotyczy jednak tylko kas, którzy dotyczą w/w zdarzenia. Obowiązek zwrotu powstaje z upływem ostatniego dnia miesiąca lub kwartału (w zależności od okresu rozliczeniowego VAT), w którym powstały okoliczności uzasadniające dokonanie zwrotu.  Zwrotu należy dokonać w następującym terminie:

• w terminie złożenia deklaracji VAT-7 lub VAT-7K, czyli do 25 dnia miesiąca następującego po ww. dniu, albo 
• do końca następnego miesiąca po ww. dniu w przypadku podatników dokonujących wyłacznie czynności zwolnionych albo podatników zwolnionych podmiotowo.

więcej

Czy podatnicy dokonujący wyłącznie czyności zwolnionych z podatku VAT oraz podatnicy zwolnieni podmiotowo, mogą otrzymać zwrot za zakup kasy fiskalnej zamiast odliczenia?

Podatnicy dokonujący wyłącznie czyności zwolnionych z podatku oraz podatnicy zwolnieni podmiotowo, którzy też podlegają przecież obowiazkowi ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych, mogą otrzymać zwrot zamiast odliczenia. Warunkiem jest:

• rozpoczęcie ewidencjonowania nie później, niż w obowiązującym terminie;
• dokonanie ww. zgłoszenia o liczbie kas i miejscu ich użytkowania;
• złożenie zawiadomienia o miejscu instalacji kasy, spełniającej odpowiednie kryteria i warunki techniczne;
• zapłata całej należności za kasę.

Zwrot następuje na wniosek zawierający: 

• imię i nazwisko lub nazwę firmy;
• dane adresowe;
• NIP;
• informację o numerze licencji taksówkarskiej, numerze rejestracyjnym i bocznym taksówki, w której zainstalowano kasę - w przypadku taksówkarzy;
• dane określające imię i nazwisko lub nazwę podmiotu świadczącego usługi serwisowe, który dokonał fiskalizacji kasy rejestrującej;
• oryginał faktury potwierdzającej zakup kasy rejestrującej z dowodem zapłaty całej należnosci za kasę rejestrującą;
• fotokopię swiadecwa przeprowadzonej legalizacji ponownej taksometru współpracującego z kasą o przeznaczeniu specjalnym służącą do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu tych usług, w tym również zintegrowanego w jednej obudowie z kasą - w przypadków podatników świadczących usługi przewozu osób i ładunków taksówkami osobowymi i bagażowymi.

Można, ale nie trzeba, tego dokonać na specjalnym formularzu zawiadomienia o zainstalowaniu kasy spełniającej odpowiednie kryteria i warunki techniczne, jeżeli formularz ten jest składany przed terminem rozpoczęcie ewidencjonowania.

 

więcej

Zwolnienia z obowiązku instalacji kasy rejestrującej...

Zasadniczo w okresie do 31 grudnia 2010 r. zwolnione są z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy fiskalnej dwie grupy podatników:

• podatnicy kontynuujący działalność w 2010 r., u których kwota obrotu z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł;
• podatnicy rozpoczynający sprzedaż w 2010 r. do czasu przekroczenia u nich obrotu w wysokości 20.000 zł., zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.

Rozporządzenie zwalnia również z obowiązku ewidencjonowania czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia - do 31 grudnia 2010 r.

więcej

Czy jako osoba fizyczna mam obowiązek napisać na szyldzie i swobodnie nazwać przedsiębiorstwo: Instytut Manicure?

Kodeks cywilny Art. 43(4).

Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych. Art. 43(3). § 1. Firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku. § 2. Firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności przedsiębiorcy, miejsca działalności, źródeł zaopatrzenia. Art. 43(10). Przedsiębiorca, którego prawo do firmy zostało zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać usunięcia jego skutków, złożenia oświadczenia lub oświadczeń w odpowiedniej treści i formie, naprawienia na zasadach ogólnych szkody majątkowej lub wydania korzyści uzyskanej przez osobę, która dopuściła się naruszenia.

Ustawa Prawo gospodarcze z dnia 19 listopada 1999 r. obligowała (art. 11) każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą do umieszczania na zewnątrz siedziby szyldu, który określałby zakres prowadzonej działalności. Ale – z dniem 21 sierpnia 2004 r. Prawo gospodarcze zostało zastąpione ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie prowadzenia działalności gospodarczej, która takiego obowiązku na przedsiębiorców nie nałożyła.

więcej

Wymiar składki na ubezpieczenie społeczne od stycznia 2011 r.

I. Zgodnie z art. 18a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, Nr 218, poz. 1690) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w 2011 r. dla części osób stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa niż 415,80 zł (30% kwoty minimalnego wynagrodzenia w 2011 r.).
Zgodnie bowiem z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 października 2010 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 r. (Dz.U. Nr 194, poz. 1288) od 1 stycznia 2011 r. minimalne wynagrodzenie za pracę ustalono w wysokości 1386 zł. W 2011 r. składka na ubezpieczenia społeczne wyżej wymienionych nie może być niższa:
- na ubezpieczenie emerytalne od kwoty: 81,16 zł /tj. 19,52%/
- na ubezpieczenia rentowe od kwoty: 24,95 zł /tj. 6%/
- na ubezpieczenie chorobowe od kwoty: 10,19 zł /tj. 2,45%/

II. Zgodnie z art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w 2011 r. dla tych pozostałych osób stanowi kwota zadeklarowana, nie niższa niż 2015,40 zł (60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 ustawy na dany rok kalendarzowy).
Zgodnie bowiem z obwieszczeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2011 oraz przyjętej do jej ustalenia kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (M.P. Nr 99, poz. 1173) - prognozowane przeciętne wynagrodzenie wynosi 3359 zł.

W 2011 r. składka na ubezpieczenia społeczne wyżej wymienionych nie może być niższa:
- na ubezpieczenie emerytalne od kwoty: 393,41 zł /tj. 19,52%/
- na ubezpieczenia rentowe od kwoty: 120,92 zł /tj. 6%/
- na ubezpieczenie chorobowe od kwoty: 49,38 zł /tj. 2,45%/

więcej

Czy firma, której przedmiotem będą usługi BHP, musi działać w myśl przepisów oświaty (wpis do rejestru placówek kształcenia ustawicznego, statut itd)?

Praktycznie zachęcam wszystkich uczestników szkoleń, którzy mają w planie działalność edukacyjną do złożenia odpowiedniego wniosku do wydziału edukacji Starostwa Powiatowego, po spełnieniu odpowiednich wymogów (statut, w którym zawarte są m.in. kierownictwo placówki, jaka metoda odpłatności za usługi edukacyjne itd.). Nic to nie kosztuje i może pan to śmiało zrobić. Poniżej postaram się to uzasadnić.
Zapewne nawiązuje pan do rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie BHP, przed nowelizacją. Przewidywało ono, że szkolenie w zakresie BHP mogło być organizowane i prowadzone przez jednostki organizacyjne uprawnione do prowadzenia działalności szkoleniowej w dziedzinie BHP na podstawie przepisów o systemie oświaty.
Obecnie obowiązujący przepis z października 2007 r. § 4 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi, że: „Szkolenie może by organizowane i prowadzone przez pracodawców lub na ich zlecenie, przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy”. Przez jednostkę rozumie się (Ustawa), m. in.:
• osobę prawną lub fizyczną prowadzącą działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej jeżeli prowadzi działalność szkoleniową w dziedzinie BHP.
Można, zatem wysunąć wniosek, że skoro ani Ustawa o systemie oświaty ani też Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej nie zawiera definicji pojęcia „działalność oświatowa” to w zasadzie każda osoba prawna lub fizyczna, która będzie chciała prowadzić szkolenia w dziedzinie BHP powinna jedynie spienić wymóg zarejestrowania swojej działalności gospodarczej oraz spieniać wymogi wynikające z powołanego wyżej § 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie BHP. Brak jest jednak regulacji zawierającej wprost wskazanie organu sprawującego nadzór merytoryczny nad w/w jednostkami wymienionymi w przepisie. Gdyby tylko na tym poprzestać to odpowiedź na Pańskie pytanie, po październiku 2007 r., brzmi: nie musi.
Jednak w myśl przepisów o VAT sprawa nie przedstawia się tak jednoznacznie.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1) zwalnia się od opodatkowania usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Z kolei w poz. 7 załącznika wymienione zostały „usługi w zakresie edukacji” (PKWiU ex 80). Z przepisów tych należałoby, zatem wnioskować, że usługi świadczone, jako sklasyfikowane do grupowania PKWiU 80.42.20 – 00.00 „usługi w zakresie pozostałych form kształcenia”, także powinny podlegać zwolnieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał mimo to, że polski ustawodawca dokonał błędnej implementacji art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE do krajowego porządku prawnego. Jak podkreślił, sprzeczność polskich przepisów z dyrektywą jest oczywista i widoczna gołym okiem. Sąd przypomniał, że zgodnie z brzmieniem dyrektywy zwolnieniu podlegają te usługi edukacyjne, które są prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Sformułowanie to zdaniem sądu oznacza, że zwolnieniu podlegają także te usługi edukacyjne, które świadczone są przez podmioty niepubliczne, ale tylko wtedy, gdy ich celem jest realizacja interesu publicznego. W konsekwencji polski ustawodawca poprzez objęcie zwolnieniem wszystkich usług edukacyjnych niezależnie od ich charakteru dokonał błędnej implementacji. Sąd przypomniał też, że podatnik ma prawo powoływać się bezpośrednio na przepisy dyrektywy, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki: państwo członkowskie nie implementowało dyrektywy lub uczyniło to niewłaściwie oraz treść dyrektywy jest wystarczająco jasna i precyzyjna.
Nie czekając zatem, aż ustawodawca wprowadzi przepis w myśl, którego będzie pan mógł ustalać stawkę VAT na „zwolnione” (zakładam, że taki ma pan zamiar) tylko wtedy, gdy działa pan w myśl przepisów oświaty, albo co gorsza tylko wtedy, gdy posiada pan akredytację kuratorium (będzie dotyczyć tylko województwa) radzę dokonać odpowiedniego wpisu do rejestru, które prowadzi wydział edukacji.
Źródła: monitorpodatkowy.pl, rop.sejm.gov.pl

więcej

PKD - co to znaczy wyspecjalizowany sklep?

Sklep prowadzący sprzedaż szerokiego asortymentu artykułów do kompleksowego zaspokojenia określonych potrzeb, np. ubioru, wyposażenia mieszkań, sklepy motoryzacyjne, meblowe, sportowe itp.
Źródło: GUS

więcej

Zaoferowano mi „ucieczkę" ze składkami ZUS do zagranicznych instytucji ubezpieczeniowych?

Przedstawiana oferta jest dość wątpliwa z prawnego punktu widzenia. Na pierwszy rzut oka propozycja wydaje się bardzo atrakcyjna: oplata stałego abonamentu w wysokości 400-500 zł a w zamian „wolność od ZUS". Firma pośrednicząca podpisuje z przedsiębiorcą umowę o pracę na minimalną część etatu i od tej minimalnej części opłaca u zagranicznego ubezpieczyciela minimalne składki. Umowa najczęściej dotyczy telepracy bądź pracy wykonywanej na odległość w formie elektronicznej. Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L 200 z 07.06.2004 r.) osoba, która prowadzi działalność gospodarczą w jednym państwie Unii Europejskiej i jednocześnie wykonuje pracę najemną w innym państwie Wspólnoty podlega ustawodawstwu państwa, w którym wykonuje pracę najemną. Należy to rozumieć w ten sposób, że składki płaci się tam gdzie jest etat, a nie tam, gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza.
Wspomniane rozporządzenie wskazuje jednak wyraźnie, że aby móc opłacać składki w systemie ubezpieczeniowym państwa, w którym została zawarta umowa o pracę, praca ta musi być faktycznie wykonywana na terenie tego państwa. Umowy o pracę zawarte np. w Wielkiej Brytanii czy na Litwie, ale przewidujące wykonywanie obowiązków za pośrednictwem Internetu przez osoby faktycznie rezydujące w Polsce, nie skutkują więc zmianą ustawodawstwa, a tym samym nie mogą być podstawą do odprowadzania składek do brytyjskiej czy litewskiej instytucji ubezpieczeniowej. Może się więc okazać, że polscy przedsiębiorcy pracujący dla brytyjskich lub litewskich firm będą zobowiązani do opłacenia należnych składek (wraz z odsetkami) do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

więcej

ZUS Polaków zatrudnionych za granicą oraz cudzoziemców pracujących w Polsce

Z dniem 1 maja 2010 r. wchodzi w życie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L 200 z 07.06.2004 r. ). Uchyla ono przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. U. WE L 149 z 05.07.1971 r. ze zm.) z wyjątkiem przypadków określonych w art. 87 ust. 8 oraz w art. 90 ust. 1 rozporządzenia 883/2004
Najważniejsze zmiany w porównaniu z dotychczas obowiązującymi przepisami to:
1) Dłuższy okres oddelegowania.Nowe rozporządzenie zakłada 24-miesięczny okres oddelegowania. Nie przewiduje się możliwości przedłużenia delegowania ponad ten okres.
2) Likwidacja formularza E 102. Jako, że nowe przepisy nie przewidują możliwości przedłużenia oddelegowania, ulegnie likwidacji formularz E 102.
3) Zastąpienie formularza E 101. Formularz E 101 zastąpiony zostanie formularzem o symbolu A1.
4) Obowiązek bezpośredniego podlegania ustawodawstwu państwa, w którym pracodawca wysyłający ma siedzibę Rozporządzenie wykonawcze nr 987/2009 wprowadza zasadę, że pracownik oddelegowany musi, bezpośrednio przed oddelegowaniem przez okres co najmniej 1 miesiąca podlegać ustawodawstwu państwa, z którego ma być oddelegowany.
5) Definicja pracodawcy "normalnie prowadzącego działalność". Decyzja komisji administracyjnej ds. zabezpieczenia społecznego nr A2, która zastąpiła dotychczasową decyzję nr 181 z 13 grudnia 2000 r. doprecyzowuje kryteria, które musi spełnić przedsiębiorstwo chcące oddelegować swoich pracowników do innego państwa członkowskiego. Decyzja nie zawiera progów ilościowych, nie wskazuje też instytucjom ani pracodawcom jak interpretować wymienione wyżej kryteria.
6) Przerwy w oddelegowaniu. Uregulowana została kwestia przerw w delegowaniu. Według nowej decyzji nr A2 krótkie przerwy spowodowane np.: urlopem, chorobą, szkoleniem itp. nie powodują przerwania delegowania. Dopiero przerwa dłuższa niż 2 miesiące może spowodować, że okres delegowania pracownika u tego samego pracodawcy, do tego samego kraju będzie zliczany na nowo.

W rozporządzeniu tym została uregulowana sytuacja różnych grup zawodowych. Jednakże podstawowe znaczenie mają unormowania dotyczące pracowników delegowanych oraz osób prowadzących działalność na własny rachunek, które na pewien okres przenoszą ją za granicę. Szczegółowe postanowienia dotyczące określania mającego zastosowanie ustawodawstwa zawarte są w Tytule II obejmującym artykuły od 11 do 16 rozporządzenia 883/2004. Osoby te, jeżeli zostaną wysłane do pracy w innym niż Polska państwie członkowskim lub przenoszą działalność do innego państwa członkowskiego, mogą więc nadal podlegać polskim przepisom z zakresu zabezpieczenia społecznego, przy spełnieniu warunków określonych w przepisach prawa wspólnotowego. Z dniem 1 maja 2010 r. wejdzie w życie również Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 r. z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia nr 883/2004 (Dz. U. UE L 284/1 z 30.10.2009 r.).

więcej

Składka na FP

Obowiązkową składkę na Fundusz Pracy opłaca się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, nie niższych, w przeliczeniu na okres miesiąca, niż minimalne wynagrodzenie, tj. od 1 stycznia 2005 r. nie niższych ni 849 z, od 1 stycznia 2006 r. nie niższych ni 899,10 zł, od 1 stycznia 2007 r. nie niższych ni 936 zł, od 1 stycznia 2008 r. nie niższych niż 1126 zł, od 1 stycznia 2009 r. nie niższych ni 1276 zł, a od 1 stycznia 2010 r. nie niższych ni 1317 zł. Oznacza to, że np. osoba, o której mowa w art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, opłacająca składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne od kwoty stanowiącej 30% minimalnego wynagrodzenia nie opłaca za siebie składek na Fundusz Pracy. Składki na Fundusz Pracy odprowadzają te osoby prowadzące pozarolnicz działalność i wspópracujące, które podlegaj obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. W konsekwencji za osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym na swój wniosek nie należy odprowadzać składki na Fundusz Pracy. Składka na Fundusz Pracy wynosi 2,45% podstawy wymiaru odpowiadającej podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla osoby prowadzącej pozarolniczą dziaalność i osoby współpracującej. Składkę na Fundusz Pracy za dany miesiąc należy przekazywać do ZUS w tym samym terminie co składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne (czyli do 10. lub 15. dnia następnego miesiąca). Składkę na Fundusz Pracy - za siebie i osóbę współpracujcą- finansuje w całości płatnik, tj. osoba prowadząca pozarolniczą działalność.

więcej

Ubezpieczenie zdrowotne

Począwszy od składek należnych za okres od 1 marca 2009 r. podstawą ich wymiaru stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak ni 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku. Składka w nowej wysokości będzie obowiązywała od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku. Składka na ubezpieczenie zdrowotne jest dla wszystkich ubezpieczonych jednakowa. Od 1 stycznia 2007 r. wynosi 9% podstawy wymiaru. W okresie od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2000 r. wynosiła 7,5%, a od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2002 r. - 7,75%, od 1 stycznia do 31 grudnia 2003 r. - 8%, od 1 stycznia do 31 grudnia 2004 r. - 8,25%, od 1 stycznia do 31 grudnia 2005 r. – 8,5%, od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. – 8,75%.
Składka na ubezpieczenie zdrowotne jest miesięczna i niepodzielna. Składka ta nie podlega proporcjonalnemu pomniejszeniu do liczby dni podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu w danym miesiącu kalendarzowym.
Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, jeżeli osoba prowadząca pozarolniczą działalność lub osoba z nią współpracująca uzyskuje przychody z więcej niż jednego tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1 tej ustawy, składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca z każdego z tych tytułów odrębnie. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku zbiegu tytułów do ubezpieczeń.

Na przykład wtedy, gdy osoba prowadząca pozarolniczą działalność (lub współpracująca) jednoczenie: jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę, jest zatrudniona na podstawie umowy zlecenia, pozostaje w stosunku służbowym, ma prawo do świadczenia emerytalnego lub rentowego. Składka na ubezpieczenie zdrowotne w takich przypadkach jest opłacana zarówno z tytułu np.wykonywania pracy na podstawie umowy o prac, jak i z tytułu pozarolniczej działalności.

Zdarzają się jednak także sytuacje, gdy osoby prowadzące pozarolniczą działalność w ogóle nie opłacają składek na ubezpieczenie zdrowotne z tego tytułu. Dotyczy to osób prowadzących pozarolniczą działalność i mających ustalone prawo do emerytury lub renty bądź ustalony umiarkowany lub znaczny stopień. Natomiast prowadzące więcej niż jedną działalność (np. w spółce cywilnej) opłacają za każdą z nich.

więcej

Terminy płatnośći składek

Osoba prowadząca pozarolniczą działalność zobowiązana jest do opłacania składek za dany miesiąc w terminie: do 10. dnia następnego miesiąca - jeżeli opłaca składki wyłącznie za siebie (podany termin obowiązuje począwszy od składek za grudzie 1999 r.; do tego czasu osoba prowadząca pozarolniczą działalność, opłacająca składki wyłącznie za siebie, przekazywana je do 12 dnia następnego miesiąca), do 15. dnia następnego miesiąca - w pozostałych przypadkach (np. w przypadku opłacania składek za siebie oraz osób współpracujcą).

więcej

Wysokość składek ZUS

Wysokość składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe ustalona została w formie stóp procentowych. Stopy procentowe na poszczególne ryzyka ubezpieczeniowe osób prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących wynoszą:

• na ubezpieczenie emerytalne - 19,52% podstawy wymiaru,
• na ubezpieczenia rentowe – do 30 czerwca 2007 r. – 13% podstawy wymiaru, od 1 lipca 2007r. do 31 grudnia 2007 r. 10% podstawy wymiaru, a od 1 stycznia 2008 r. – 6% podstawy wymiaru,
• na ubezpieczenie chorobowe - 2,45% podstawy wymiaru,
• na ubezpieczenie wypadkowe, do 31.12.2002 r. - 1,62% podstawy wymiaru, a od 1.01.2003 r. do 31 marca 2006 r. - od 0,97% do 3,86% podstawy wymiaru, od 1 kwietnia 2006 r. od 0,90% do 3,60% podstawy wymiaru, od 1 kwietnia 2007 r. od 0,67% do 3,60% podstawy wymiaru, od 1 kwietnia 2009 r. od 0,67% do 3,33%

więcej

Działalność a umowa zlecenie

W sytuacji, gdy prowadzenie pozarolniczej działalności lub współpraca przy jej prowadzeniu nie jest jednym tytułem do podlegania ubezpieczeniom społecznym, osoba prowadząca tą działalność lub osoba z nią współpracująca podlega ubezpieczeniom bądź obowiązkowo, bądź dobrowolnie. Osoba, dla której ubezpieczenia społeczne są obowiązkowe, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu, ubezpieczeniu chorobowemu podlega dobrowolnie na zgłoszony wniosek. Natomiast osoba, która z tyt. prowadzonej pozarolniczej działalności lub współpracy podlega dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, w przypadku przystąpienia do tych ubezpieczeń, obejmowana jest równie ubezpieczeniem wypadkowym. Osoba ta w ogóle nie podlega ubezpieczeniu chorobowemu.
W przypadku równoczesnego prowadzenia pozarolniczej działalności lub wykonywania współpracy na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia (agencyjnej, o świadczenie usług) zawartej z innym podmiotem niż własny pracodawca, osoba prowadząca działalność lub z nią współpracująca podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu stosunku pracy.
Jeżeli jednak podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tyt. stosunku pracy, w przeliczeniu na okres miesiąca, jest niższa od najniższego wynagrodzenia (a począwszy od 1 stycznia 2003 r. od minimalnego wynagrodzenia ustalonego na podstawie odrębnych przepisów dla danego roku pracy), wspomniana osoba podlega obowiązkowo tym ubezpieczeniom równie z tyt. prowadzonej działalności (współpracy), o ile tyt. ten powstał wcześniej niż zawarta została umowa zlecenia (agencyjna, o świadczenie usług). W przedstawionej sytuacji osoba ta może jednak dobrowolnie, na swój wniosek, być objęta ubezpieczeniami także z tyt. wykonywanej umowy zlecenia (agencyjnej, o świadczenie usług) lub działalności na umowę zlecenia.
Przykład 1.
Osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 1999 r. jest jednoczenie zatrudniona w ramach stosunku pracy. z tyt. umowy o prac osiągnęła w styczniu 2005 r. wynagrodzenie w wysokości 800 zł (minimalne wynagrodzenie w styczniu 2005 r. wynosiło 849 zł). W tym samym miesiącu wykonywała pracę na podstawie umowy zlecenia zawartej z innym podmiotem niż własny pracodawca. Osoba, o której mowa, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tyt. wykonywanej umowy o pracę. W styczniu, 2005 r., z uwagi na wysoko podstawy wymiaru składek z tyt. pozostawania w stosunku pracy, podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym równie z tyt. prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast z tyt. wykonywanej umowy zlecenia mogła podlegać dobrowolnie ubezpieczeniom społecznym. Osoba ta mogła jednak także zmienić tyt. ubezpieczeń i w okresie wykonywania umowy-zlecenia podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom z tyt. tej umowy (i umowy o prac), natomiast z tyt. prowadzonej działalności - dobrowolnie.
Przykład 2.
Osoba zatrudniona w ramach stosunku pracy osiągnęła w marcu 2005 r. wynagrodzenie w wysokości 1000 zł (minimalne wynagrodzenie w 2005 r. wynosiło 849 zł). W tym samym miesiącu wykonywała również pracę na podstawie umowy zlecenia zawartej z innym podmiotem niż własny pracodawca. Pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi od 1999 r. W tym przypadku ubezpieczenia społeczne były obowiązkowe z tyt. pracy wykonywanej w ramach stosunku pracy. Z tyt. prowadzonej działalności i z tyt. wykonywanej umowy zlecenia wymieniona osoba mogła podlegać ubezpieczeniom dobrowolnie, na swój wniosek.

więcej

ZUS osoby fiz. prowadzącej działalność

Osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wyk. działalności z wył. okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

więcej

Spis z natury

Sporządzenie remanentu, czyli spisu z natury towarów, jest konieczne do obliczenia rocznego dochodu z działalności gospodarczej u podatników prowadzących księgę przychodów i rozchodów. Dochodem, zgodnie z art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f., jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Mamy obowiązek sporządzenia i wpisania spisu z natury:
• na dzień 1 stycznia,
• na koniec każdego roku podatkowego,
• na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego,
• w razie zmiany wspólnika,
• w razie zmiany proporcji udziałów wspólników,
• na dzień likwidacji działalności.
Spis z natury obejmuje spis towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów. Podlega on wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego. Spis z natury powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie. O zamiarze sporządzenia spisu z natury w innym terminie niż na dzień 1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu. Dane, które powinny znajdować się przy sporządzaniu spisu z natury, są modyfikowane w przypadku:
• księgarń i antykwariatów księgarskich - spisem z natury można obejmować jedną pozycją wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z podziałem na książki, broszury, albumy i inne,
• działalności kantorowej - spisem z natury należy objąć niesprzedane wartości dewizowe,
• działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw - spisem z natury należy objąć rzeczy zastawione pod udzielone pożyczki,
• działów specjalnych produkcji rolnej - spisem z natury należy objąć niezużyte w toku produkcji materiały i surowce oraz ilość zwierząt według gatunków z podziałem na grupy.
Spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie podlegają wycenie; wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z podaniem, czyją stanowią własność.

więcej

VAT

Podatek od towarów i usług zwany jest także podatkiem od wartości dodanej ( z ang. Value Added Tax, w skrócie VAT). Podstawowe stawki:

• stawka podstawowa 22% (dla większości towarów i usług),
• stawka obniżona 7%,5%, 3%, 0%,
• grupa towarów i usług zwolniona z podatku VAT.

Są dwa rodzaje podatku VAT:

• naliczony,
• należny.

VAT naliczony (przez dostawców) to podatek, który przedsiębiorca płaci ponosząc koszty: kupując materiały, opłacając rachunki itd. VAT należny (Urzędowi Skarbowemu) to podatek, który obliczany jest w odniesieniu do przychodów ze sprzedaży. Metodologia obliczania podatku VAT wymaga od podatnika prowadzenia rejestru zakupów i sprzedaży. Na ich podstawie zlicza się łączny podatek VAT naliczony oraz VAT należny. Do Urzędu Skarbowego przedsiębiorca wpłaca różnicę pomiędzy obiema kwotami. Jeżeli podatek VAT naliczony jest wyższy od podatku VAT należnego, wówczas Urząd Skarbowy powinien zwrócić przedsiębiorcy różnicę pomiędzy obiema kwotami.

Przykład 1

Firma X w styczniu zarejestrowała następujące sumy dotyczące VAT:
VAT należny – 15 000 zł
VAT naliczony – 12 000 zł
Jaką kwotę firma musi wpłacić do Urzędu Skarbowego?
Podatek VAT = 15 000 – 12 000 = 3 000 zł
Przykład 2. Stawka 0% np. eksporter.
Kalkulacja podatku VAT będzie wyglądała następująco:
Cena zakupu netto = 200 zł
VAT naliczony = 44 zł
Marża = 50 zł
Cena sprzedaży netto = 250
VAT należny = 0 zł, (250 zł * 0%VAT = 0 zł)
Cena sprzedaży brutto = 250 zł
Podatek VAT = - 44 zł
Ten przedsiębiorca nie wpłaci pieniędzy do US, ale je otrzyma. W tym przypadku mamy do czynienia ze zwrotem podatku VAT.
Przykład 3. Stawka ZW np usługi edukacyjne
Cena zakupu netto = 200 zł
VAT naliczony = 44 zł
Marża = 500 zł
Cena sprzedaży netto/brutto = 700 zł
VAT należny = 0 zł,
Podatek VAT = - 44 zł
W tym przypadku mamy do czynienia z nadpłatą podatku VAT.

więcej

Czy wyposażenie zakupione za pieniądze z PUP można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Definicja kosztów uzyskania przychodów została podana w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim, do kosztów tych zalicza się wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Należy pamiętać, że nabyte lub wytworzone składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł, podatnik zaliczka do środków trwałych (lub wartości niematerialnych i prawnych) poprzez ich ujęcie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzuje wybraną przez siebie metodą. Z kolei wytworzone lub nabyte składniki majątku o wartości do 3500 zł podatnik może albo odnieść w ciężar kosztów w miesiącu oddania ich do użytkowania, albo ująć w ewidencji środków trwałych i zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania ich do użytkowania lub miesiącu następnym lub też ująć w ewidencji środków trwałych i amortyzować zgodnie z ogólnymi zasadami amortyzacji (czyli tak jak składniki majątku o wartości powyżej 3 500 zł).
Wybór metody ma istotny wpływ na koszty w sytuacji, gdy dany składnik majątku został zakupiony ze środków z urzędu pracy otrzymanych na podjęcie działalności gospodarczej. Dlaczego?
Art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Tym samym odpisy amortyzacyjne od zakupionych środków trwałych sfinansowanych przez urząd pracy nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.
Inaczej jednak jest w przypadku tych składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3500 zł i których podatnik nie zaliczył do środków trwałych, a uznał za koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Przepisy art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają bowiem z kosztów podatkowych tak sfinansowanych wydatków. Wydatki poniesione na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych a więc stanowiących wyposażenie, oraz na remont siedziby firmy, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Na tej podstawie może pan zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

więcej

Kwota zmniejszająca podatek oraz dochód niepowodujacy obowiązku zapłaty podatku w 2009 i 2010 r.

Kwota zmniejszająca podatek	Miesięczna	46 zł 33 gr.
	Roczna	556 zł 02 gr.
Roczny dochód niepowodujący obowiązku zapłaty podatku		3 091 zł

W sytuacji, gdy osiągasz przychody także z umowy o dzieło powinieneś płatnika (zleceniodawcę) w styczniu powiadomić, żeby nie pomniejszał zaliczek. Będziesz to robił sam począwszy od miesiąca, w którym Twój dochód przekroczy kwotę wolną od podatku. Unikniesz tym samym korekt wynikających z dwukrotnego odliczania kwoty wolnej.

więcej

Vatowcy, którym należy się zwrot VAT

Art. 76. § 1. Nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.
Zaliczenie kwoty zwrotu podatku VAT na poczet zaliczki np. na podatek dochodowy od osób fizycznych nastąpić może dopiero w dacie fizycznego wpływu wniosku o dokonanie takiego zaliczenia do siedziby organu podatkowego.
Problem terminu. Na mocy art. 76 § 1 omawianej ustawy, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2. Zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:
1. powstania nadpłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2;
2. złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (art. 76a § 2).
Podsumowując, nadanie w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego lub placówce konsularnej w ostatnim dniu terminu do uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych należnej za określony miesiąc deklaracji VAT-7, wykazującej zwrot podatku wraz z wnioskiem o jego zaliczenie na poczet zobowiązania z tytułu tej zaliczki nie skutkuje zachowaniem terminu do jej zapłaty. O zachowaniu tego terminu można by jednak mówić w sytuacji, gdyby ww. pisma zostały złożone w siedzibie organu podatkowego najpóźniej w ostatnim dniu terminu do zapłaty zaliczki.(…)”. Jeśli dotyczy to rozliczenia tego samego miesiąca, deklaracja VAT-7 powinna być złożona 20-go, a nie klasycznie 25-go!
Źródło: http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2

więcej

Jakie warunki muszę spełnić otwierając przedszkole?

Przedszkole niepubliczne jest formą organizacyjną wychowania przedszkolnego.Ta forma edukacji może być założona m. innymi przez osobę fizyczną którą jest każdy dorosły obywatel, nie musi mieć sam wykształcenia pedagogicznego, ale wtedy musi zatrudniać nauczyciela posiadającego kwalifikacje do pracy w przedszkolu.
Osoba fizyczna musi uzyskać zezwolenie gminy właściwej ze względu na miejsce prowadzenia przedszkola.Zezwolenie wydawane jest z odpowiednim zastosowaniem przepisów art.58 ust.3-7 art.59 i 60 ustawy o systemie oświaty. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się projekt organizacji wychowania przedszkolnego,którego wytyczne określa Rozporządzenie MEN z dnia 10.01.2008 roku Dz. U. Nr 7, poz. 38.( dot. Czasu pracy przedszkola). Wniosek powinien zawierać:

• dane osoby fizycznej, miejsce zamieszkania.
• określenie rodzaju formy wychowania przedszkolnego.
• wskazanie miejsca przedszkola i datę rozpoczęcia, informację o warunkach lokalowych.
• dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych.
• opinię komendanta inspektora straży pożarnej.
• opinię powiatowego inspektora sanitarnego dotyczącą stanu sanitarnego obiektu.

Gmina dokonuje wpisu do ewidencji w ciągu 30 dni od daty zgłoszenia oraz wydaje odpowiednie zaświadczenie. Kopię tego zaświadczenia przesyła do właściwego kuratora oświaty i organu podatkowego.
Zaświadczenie taki musi określać:

• nazwę organu który dokonał wpisu do ewidencji
• datę i numer wpisu
• nazwę, rodzaj formy wychowania przedszkolnego
• osobę fizyczną
• adres prowadzonego przedszkola

Zgłoszenie do ewidencji wraz z przewidywaną liczbą dzieci najlepiej przekazać do 30.09 roku poprzedzającego rok rozpoczęcia działalności ponieważ daje to gwarancję uzyskania dotacji z budżetu gminy.

więcej

Metoda zysku docelowego

1. Problem
Metoda pozwala ustalić docelową stopę z zainwestowanego kapitału (ROI).
2. Przykład
Załóżmy, że producent sera zainwestował w biznes 1 000 000 zł i zamierza ustalić cenę tak, by dała mu 20% ROI, czyli 200 000 zł. Cenę pozwalającą uzyskać zysk docelowy oblicza się następująco:

Cena = 16 zł + (0,2*1000000/ 50 000) = 20 zł

A co się stanie jak produkcja nie osiągnie 50 000 szt.? Producent musi przygotować wykres progu rentowności ze wzoru:

3. Wady metody
Producent liczy, że rynek kupi 50 tyś sztuk po 20 zł, dzięki czemu na inwestycji w wys. 1000 000 zł zarobi 200 000 zł, wiele jednak zależy od elastyczności cenowej i cen konkurencji. Niestety metoda ta pomija te czynniki. Producent powinien rozważyć różne ceny, oszacować prawdopodobieństwo wpływu wielkości sprzedaży i zysku. Będzie się starał sie obniżyć koszty stałe i zmienne, aby spadła wielkość sprzedaży pozwalająca uzyskać próg rentowności.
4. Zalety metody
Metoda pozwala ocenić próg rentowności. Przykład wykresu: link- slajd 21

więcej