środa, 25 sierpnia 2010
poniedziałek, 23 sierpnia 2010
Nieuczciwa konkurencja
Za czyn nieuczciwej konkurencji w każdym przypadku uznane będzie takie oznaczenie towarów lub usług, które może wprowadzić w błąd klientów co do istotnych cech tych towarów lub usług, takich jak ich pochodzenie, ilość, jakość, składniki, sposób zastosowania, a także ryzyko, związane z korzystaniem z nich. Ponadto czynem nieuczciwej konkurencji jest oznaczanie towaru lub usługi fałszywym lub wprowadzającym w błąd oznaczeniem geograficznym. Ponadto czynem nieuczciwej konkurencji jest fałszywe lub oszukańcze używanie chronionych oznaczeń geograficznych i chronionych nazw pochodzenia.
Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji szczegółowo opisuje działania, uznawane za utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, a przez to stanowiące czyn nieuczciwej konkurencji. Wśród tych działań ustawa wymienia m.in. sprzedaż towarów/usług poniżej kosztów wytworzenia lub kosztów zakupu (dumping), bezzasadnie zróżnicowane traktowanie klientów, czy pobieranie opłat za przyjęcie towaru innych niż marża handlowa.
Ustawa także stwierdza, że czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie dostępu do rynku małym przedsiębiorcom poprzez sprzedaż towarów lub usług w sklepach o powierzchni powyżej 400 m2, po cenie nieuwzględniającej marży handlowej. Wyjątkiem od zakazu takiej sprzedaży jest możliwość prowadzenia sprzedaży w ramach:
Do czynów nieuczciwej konkurencji zaliczane jest organizowanie systemu sprzedaży lawinowej, tj. systemu, w którym proponuje się nabywanie towarów lub usług poprzez składanie nabywcom obietnicy uzyskania korzyści materialnych w zamian za nakłonienie innych osób do dokonania takich samych transakcji. Organizowanie systemu sprzedaży lawinowej nie będzie jednak uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, jeżeli:
Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji szczegółowo opisuje działania, uznawane za utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, a przez to stanowiące czyn nieuczciwej konkurencji. Wśród tych działań ustawa wymienia m.in. sprzedaż towarów/usług poniżej kosztów wytworzenia lub kosztów zakupu (dumping), bezzasadnie zróżnicowane traktowanie klientów, czy pobieranie opłat za przyjęcie towaru innych niż marża handlowa.
Ustawa także stwierdza, że czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie dostępu do rynku małym przedsiębiorcom poprzez sprzedaż towarów lub usług w sklepach o powierzchni powyżej 400 m2, po cenie nieuwzględniającej marży handlowej. Wyjątkiem od zakazu takiej sprzedaży jest możliwość prowadzenia sprzedaży w ramach:
- wyprzedaży posezonowej, prowadzonej dwa razy w roku, na koniec sezonu letniego i zimowego, trwającej każdorazowo nie dłużej, niż miesiąc;
- wyprzedaży ze względu na upływający termin przydatności do spożycia lub minimalnej trwałości towaru;
- likwidacji placówki handlowej.
- niewielkiej wartości (lub próbka towaru); lub
- wygrana w loterii promocyjnej, organizowanej zgodnie z przepisami Ustawy o grach i zakładach wzajemnych, lub ewentualnie w konkursie, którego wynik nie zależy od przypadku.
Do czynów nieuczciwej konkurencji zaliczane jest organizowanie systemu sprzedaży lawinowej, tj. systemu, w którym proponuje się nabywanie towarów lub usług poprzez składanie nabywcom obietnicy uzyskania korzyści materialnych w zamian za nakłonienie innych osób do dokonania takich samych transakcji. Organizowanie systemu sprzedaży lawinowej nie będzie jednak uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, jeżeli:
- obiecane korzyści materialne pochodzą ze środków uzyskiwanych z zakupu lub ze sprzedaży dóbr i usług po cenie, której wartość nie może rażąco przekraczać rzeczywistej wartości rynkowej tych dóbr i usług; oraz
- osoba rezygnująca z udziału w systemie ma prawo do odsprzedaży organizatorowi systemu za co najmniej 90% ceny zakupu wszystkich towarów, zakupionych od organizatora w ciągu ostatnich 6 miesięcy.
Inspekcja Handlowa
Inspekcja Handlowa jest wyspecjalizowanym organem kontroli państwowej powołanym do ochrony interesów i praw konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa. Działa na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25 z późn. zm.).
Wyprzedaż
Organizowanie wyprzedaży w supermarketach i hipermarketach [ chodzi o sklepy o powierzchni sprzedaży powyzej 400 metrów kwadratowych ] od 2002 r. reguluje prawo. Dopuszczalne jest zorganizowanie dwóch wyprzedaży w ciągu roku pod koniec sezonu letniego i zimowego. Mogą one trwać maksymalnie miesiąc.
Organizowanie wyprzedaży dopuszcza sie również ze względu na upływający termin przydatności towarów do spożycia lub upływającą datę minimalnej trwałości i likwidację obiektu handlowego, o ile sprzedaż taka trwa nie dłużej niż 3 miesiące od dnia podania do publicznej wiadomości informacji o likwidacji tego obiektu, a w przypadku likwidacji wszystkich obiektów handlowych przedsiębiorcy w związku z zaprzestaniem przez niego działalności handlowej - nie dłużej niż rok. Tylko wtedy wielkie sklepy mogą sprzedawać towar poniżej kosztów zakupu.
Organizowanie wyprzedaży dopuszcza sie również ze względu na upływający termin przydatności towarów do spożycia lub upływającą datę minimalnej trwałości i likwidację obiektu handlowego, o ile sprzedaż taka trwa nie dłużej niż 3 miesiące od dnia podania do publicznej wiadomości informacji o likwidacji tego obiektu, a w przypadku likwidacji wszystkich obiektów handlowych przedsiębiorcy w związku z zaprzestaniem przez niego działalności handlowej - nie dłużej niż rok. Tylko wtedy wielkie sklepy mogą sprzedawać towar poniżej kosztów zakupu.
Rękojmia
Dodatkowa, obok gwarancji, ochrona kupującego w przypadku wad towaru. Rękojmia za wady fizyczne – odpowiedzialność sprzedawcy wobec kupującego w sytuacji, gdy rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność, nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił on kupującego, bądź jeżeli rzecz została wydana kupującemu w stanie niezupełnym. Rękojmia za wady prawne – odpowiedzialność sprzedawcy wobec kupującego, jeśli sprzedana rzecz stanowi własność osoby trzeciej albo jeżeli jest obciążona prawem osoby trzeciej.
Przepisy regulujące rękojmię, zawarte w kodeksie cywilnym, odnoszą się wyłącznie do sprzedaży pomiędzy przedsiębiorcami. W przypadku sprzedaży konsumenckiej mamy do czynienia z uprawnieniami wynikającymi z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. Sprzedawca ponosi odpowiedzialność z tytułu rękojmi przez rok, a w przypadku wad budynku – przez 3 lata, od chwili wydania rzeczy kupującemu. Z tytułu rękojmi kupujący może żądać:
Przepisy regulujące rękojmię, zawarte w kodeksie cywilnym, odnoszą się wyłącznie do sprzedaży pomiędzy przedsiębiorcami. W przypadku sprzedaży konsumenckiej mamy do czynienia z uprawnieniami wynikającymi z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. Sprzedawca ponosi odpowiedzialność z tytułu rękojmi przez rok, a w przypadku wad budynku – przez 3 lata, od chwili wydania rzeczy kupującemu. Z tytułu rękojmi kupujący może żądać:
- odstąpienia od umowy,
- obniżenia ceny,
- wymiany rzeczy wadliwej na wolną od wad,
- naprawy.
Właściciel sklepu zoologicznego zaopatrzył się w hurtowni w pokarm dla papug. Puszki z karmą były zapakowane w zbiorcze, kartonowe opakowania, na których była umieszczona data ważności karmy. Po rozpakowaniu kartonów okazało się, że okres trwałości widniejący na poszczególnych puszkach jest krótszy niż na zbiorczym opakowaniu. Właściciel sklepu może więc, na podstawie rękojmi, domagać się wymiany art. na świeższy lub obniżenia ceny. Gdyby hurtownik zbyt długo ociągał się z wymianą, możliwe jest również odstąpienie od umowy, czyli zwrot towaru za zwrotem pieniędzy.
Cena
Nazwa świadczenia kupującego w umowie sprzedaży: kwota pieniężna ustalona jako ekwiwalent nabywanej rzeczy. Cena jest więc zawsze kwotą pieniężną, co nie wyklucza możliwości zaliczenia na jej poczet świadczeń niepieniężnych. Dopuszczalne jest również określenie ceny poprzez wskazanie podstaw do jej ustalenia (art. 536 Kodeksu cywilnego). W braku odmiennej umowy stron, zapłata ceny powinna nastąpić jednocześnie z przeniesieniem własności sprzedawanej rzeczy.
Źródło:
http://www.abc.com.pl/serwis/du/2002/0894.htm
http://www.abc.com.pl/serwis/du/2001/1050.htm
Źródło:
http://www.abc.com.pl/serwis/du/2002/0894.htm
http://www.abc.com.pl/serwis/du/2001/1050.htm
Karta gwarancyjna
Dokument świadczącym o tym , że zawarliśmy z gwarantem umowę oraz że w ramach tej umowy udziela on nam gwarancji jakości na warunkach określonych w postanowieniach karty gwarancyjnej.
Gwarant
Osoba, lub firma dająca gwarancję, zapewniającą o dobrym stanie towaru, lub usług i zobowiązująca sie do usuwania wad oraz usterek - najczęściej nieodpłatnie przez określony okres czasu.
Gwarancja
Pisemne zobowiązanie gwaranta do bezpłatnego usunięcia wady lub wymiany towaru na niewadliwy. Gwarancja jakości chroni konsumenta tylko wtedy, gdy gwarant tej ochrony udzielił - wszystkie uprawnienia i tryb ich realizacji okresla karta gwarancyjna. Prawa konsumenta z gwarancji są ustalane w drodze wykładni oświadczenia. Oprócz praw z gwarancji konsumentowi przysługują prawa na podstawie przywołanej
wcześniej ustawy. Gwarancji i ustawy nie można mieszać ze sobą. Z tytułu gwarancji odpowiada gwarant, z tytułu ustawy - sprzedawca. Jeśli dany towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową w rozumieniu art. 4
ustawy, to konsument może żądać od sprzedawcy bezpłatnej naprawy albo wymiany tego towaru na nowy zgodny z umową. Na warunkach określonych w art. 8 ust. 4 konsument może żadać od sprzedawcy stosownego obniżenia albo odstąpić od umowy.
wcześniej ustawy. Gwarancji i ustawy nie można mieszać ze sobą. Z tytułu gwarancji odpowiada gwarant, z tytułu ustawy - sprzedawca. Jeśli dany towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową w rozumieniu art. 4
ustawy, to konsument może żądać od sprzedawcy bezpłatnej naprawy albo wymiany tego towaru na nowy zgodny z umową. Na warunkach określonych w art. 8 ust. 4 konsument może żadać od sprzedawcy stosownego obniżenia albo odstąpić od umowy.
Odstąpienie
Żądanie zwrotu ceny aktualizuje się po złożeniu przez konsumenta oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Złożenie takiego oświadczenia nastąpić może tylko pod pewnymi warunkami. Zasadniczo w pierwszej kolejności, stosowanie do unormowań z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej i zmianie Kodeksu cywilnego konsumentowi przysługuje żądanie nieodpłatnej naprawy lub wymiany towaru na nowy. Dopiero jeżeli naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów lub też sprzedawca nie ustosunkował się do żądania wymiany lub naprawy towaru w terminie 14 dni, konsument może odstąpić od umowy albo sformułować żądanie stosownego obniżenia ceny.
Takie kaskadowe ukształtowanie przez ustawodawcę uprawnień konsumenckich daje sprzedawcom szansę usunięcia tkwiącej w towarze wady, w taki sposób, aby zawartą umowę zachować w myśl zasady pacta sunt servanda (umów należy dotrzymywać) oraz doprowadzić do wydania kupującemu towaru z nią zgodnego. W rezultacie dopiero niemożliwość, nieracjonalność wymiany lub naprawy towaru albo też bezczynność sprzedawcy otwierają przed konsumentem drogę do odstąpienia od umowy. Niezależnie od spełnienia powyższych warunków, możliwość odstąpienia od umowy jest wyłączona jeżeli niezgodność towaru z umową jest nieistotna. Za niezgodność istotną należy uznać taką, która uniemożliwia korzystanie z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem.
Odstąpienie niweluje skutki prawne zawartej umowy w taki sposób, jakby umowa nigdy nie była zawarta. Powoduje to konieczność wzajemnego zwrotu świadczeń, co oznacza, że kupujący (na własny koszt) ma obowiązek zwrócić sprzedawcy towar, a sprzedawca zobowiązany jest do zwrotu ceny.
Skorzystanie z prawa do odstąpienia od umowy ma jednak pewną wadę. Zwrotu towaru konsument powinien dokonać na własny koszt. Może być to kłopotliwe jeżeli rozmiar, ciężar, właściwość towaru wymagają specyficznego opakowania lub odpowiedniego sposobu transportu. Przedsiębiorca zobowiązany jest pokryć wszelkie koszty dostarczenia, demontażu, robocizny, a także ponownego zamontowania i uruchomienia towaru. W rezultacie kupujący zobowiązany jest ponieść odpowiednie koszty związane z dostarczeniem sprzedawcy reklamowanego towaru, a następnie sprzedawca powinien je zwrócić. Koszty te powinny być zatem racjonalne, uzasadnione oraz udokumentowane. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby przedsiębiorca we własnym zakresie zorganizował ww. czynności oraz samodzielnie poniósł związane z tym koszty.
Zdecydowanie łatwiejsze jest skorzystanie z konsumenckiego prawa odstąpienia od umowy w przypadku tzw. umów zawieranych na odległość (np. za pośrednictwem Internetu) lub umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa. Mowa o nich w ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.
W przypadku tego typu transakcji konsument nie ma możliwości dokładnego obejrzenia towaru oraz zbadania jego właściwości przed transakcją. Dokonując zakupu przez Internet zazwyczaj polega jedynie na fotografiach oraz sporządzonym przez sprzedawcę opisie (często ogólnikowym). W odniesieniu do umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa np. w ramach domowej akwizycji lub pokazów towarów, konsument niejednokrotnie dokonuje zakupów pod wpływem impulsu, będącego wynikiem działań aktywnego sprzedawcy. Konsumenci mają prawo złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy bez podania jakiejkolwiek przyczyny. Nie wymaga się stwierdzenia w nabytym towarze niezgodności z umową (w rozumieniu ustawy o sprzedaży konsumenckiej) lub skorzystania w pierwszej kolejności z innych roszczeń – np. wymiany towaru. Wystarczy złożyć sprzedawcy oświadczenia woli o odstąpieniu od umowy.
Jedynym ograniczeniem realizacji opisywanego uprawnienia jest dziesięciodniowy termin na złożenie oświadczenia, liczony od dnia otrzymania towaru. Jeżeli umowa dotyczyła świadczenia usług, termin ten liczy się od dnia zawarcia umowy. Do dochowania terminu wystarczy wysłanie do sprzedawcy oświadczenia przed jego upływem. Niejednokrotnie wskazany termin jest jednak znacznie dłuższy i wynosi nawet trzy miesiące, z uwagi na brak realizacji leżącego po stronie przedsiębiorcy obowiązku powiadomienia konsumenta o przysługującym mu uprawnieniu do odstąpienia od umowy. Jeżeli powiadomienie takie wpłynie do kupującego po rozpoczęciu biegu wskazanego wyżej trzymiesięcznego terminu, termin ten ulega odpowiedniemu skróceniu do dziesięć dni od tej daty. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy powinno zostać sporządzone w formie pisemnej. Złożenie go w innej formie np. ustnej lub w drodze korespondencji elektronicznej nie rodzi jednak skutku nieważności. Ograniczenia dowodowe w przypadku ewentualnego sporu sądowego są łagodzone w stosunku do konsumentów na mocy art. 74 § 2 k.c. Nie ulega jednak wątpliwości, że przedstawienie sporządzonego w formie pisemnej oświadczenia o odstąpieniu od umowy istotnie ułatwia prowadzenie postępowania dowodowego w ramach zainicjowanego procesu sądowego. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy jest jednostronnym oświadczeniem woli. Sprzedawca dla wywołania skuteczności oświadczenia nie musi dokonywać jego akceptacji lub się do niego ustosunkowywać. Oprócz obowiązku zwrotu ceny, sprzedawca zobowiązany jest do wypłaty odsetek ustawowych w przypadku dokonania przez kupującego przedpłat związanych z zawieraną transakcją. Zwrot wzajemnych świadczeń powinien nastąpić w terminie 14 dni.
Nabywając towar w Internecie, zazwyczaj sprzedawcy wskazują wysokość ceny oraz dodatkowe koszty związane z dostarczeniem towaru, za które najczęściej płaci kupujący. O ile unormowania ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny pozwalają w sposób pośredni zinterpretować kto i w jakich sytuacjach zobowiązany jest do pokrycia kosztów odesłania towaru, to poważny dylemat pojawia się co do kosztów pierwotnego wysłania towaru.
Ważną wskazówką interpretacyjną stał się wyrok ETS z dnia 15 kwietnia 2010 r. w sprawie C-511/08, który wskazuje, że dostawca nie powinien obciążać konsumenta kosztami wysyłki towarów w przypadku wykonywania przez niego przysługującego mu prawa odstąpienia od umowy.
Takie kaskadowe ukształtowanie przez ustawodawcę uprawnień konsumenckich daje sprzedawcom szansę usunięcia tkwiącej w towarze wady, w taki sposób, aby zawartą umowę zachować w myśl zasady pacta sunt servanda (umów należy dotrzymywać) oraz doprowadzić do wydania kupującemu towaru z nią zgodnego. W rezultacie dopiero niemożliwość, nieracjonalność wymiany lub naprawy towaru albo też bezczynność sprzedawcy otwierają przed konsumentem drogę do odstąpienia od umowy. Niezależnie od spełnienia powyższych warunków, możliwość odstąpienia od umowy jest wyłączona jeżeli niezgodność towaru z umową jest nieistotna. Za niezgodność istotną należy uznać taką, która uniemożliwia korzystanie z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem.
Odstąpienie niweluje skutki prawne zawartej umowy w taki sposób, jakby umowa nigdy nie była zawarta. Powoduje to konieczność wzajemnego zwrotu świadczeń, co oznacza, że kupujący (na własny koszt) ma obowiązek zwrócić sprzedawcy towar, a sprzedawca zobowiązany jest do zwrotu ceny.
Skorzystanie z prawa do odstąpienia od umowy ma jednak pewną wadę. Zwrotu towaru konsument powinien dokonać na własny koszt. Może być to kłopotliwe jeżeli rozmiar, ciężar, właściwość towaru wymagają specyficznego opakowania lub odpowiedniego sposobu transportu. Przedsiębiorca zobowiązany jest pokryć wszelkie koszty dostarczenia, demontażu, robocizny, a także ponownego zamontowania i uruchomienia towaru. W rezultacie kupujący zobowiązany jest ponieść odpowiednie koszty związane z dostarczeniem sprzedawcy reklamowanego towaru, a następnie sprzedawca powinien je zwrócić. Koszty te powinny być zatem racjonalne, uzasadnione oraz udokumentowane. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby przedsiębiorca we własnym zakresie zorganizował ww. czynności oraz samodzielnie poniósł związane z tym koszty.
Zdecydowanie łatwiejsze jest skorzystanie z konsumenckiego prawa odstąpienia od umowy w przypadku tzw. umów zawieranych na odległość (np. za pośrednictwem Internetu) lub umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa. Mowa o nich w ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.
W przypadku tego typu transakcji konsument nie ma możliwości dokładnego obejrzenia towaru oraz zbadania jego właściwości przed transakcją. Dokonując zakupu przez Internet zazwyczaj polega jedynie na fotografiach oraz sporządzonym przez sprzedawcę opisie (często ogólnikowym). W odniesieniu do umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa np. w ramach domowej akwizycji lub pokazów towarów, konsument niejednokrotnie dokonuje zakupów pod wpływem impulsu, będącego wynikiem działań aktywnego sprzedawcy. Konsumenci mają prawo złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy bez podania jakiejkolwiek przyczyny. Nie wymaga się stwierdzenia w nabytym towarze niezgodności z umową (w rozumieniu ustawy o sprzedaży konsumenckiej) lub skorzystania w pierwszej kolejności z innych roszczeń – np. wymiany towaru. Wystarczy złożyć sprzedawcy oświadczenia woli o odstąpieniu od umowy.
Jedynym ograniczeniem realizacji opisywanego uprawnienia jest dziesięciodniowy termin na złożenie oświadczenia, liczony od dnia otrzymania towaru. Jeżeli umowa dotyczyła świadczenia usług, termin ten liczy się od dnia zawarcia umowy. Do dochowania terminu wystarczy wysłanie do sprzedawcy oświadczenia przed jego upływem. Niejednokrotnie wskazany termin jest jednak znacznie dłuższy i wynosi nawet trzy miesiące, z uwagi na brak realizacji leżącego po stronie przedsiębiorcy obowiązku powiadomienia konsumenta o przysługującym mu uprawnieniu do odstąpienia od umowy. Jeżeli powiadomienie takie wpłynie do kupującego po rozpoczęciu biegu wskazanego wyżej trzymiesięcznego terminu, termin ten ulega odpowiedniemu skróceniu do dziesięć dni od tej daty. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy powinno zostać sporządzone w formie pisemnej. Złożenie go w innej formie np. ustnej lub w drodze korespondencji elektronicznej nie rodzi jednak skutku nieważności. Ograniczenia dowodowe w przypadku ewentualnego sporu sądowego są łagodzone w stosunku do konsumentów na mocy art. 74 § 2 k.c. Nie ulega jednak wątpliwości, że przedstawienie sporządzonego w formie pisemnej oświadczenia o odstąpieniu od umowy istotnie ułatwia prowadzenie postępowania dowodowego w ramach zainicjowanego procesu sądowego. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy jest jednostronnym oświadczeniem woli. Sprzedawca dla wywołania skuteczności oświadczenia nie musi dokonywać jego akceptacji lub się do niego ustosunkowywać. Oprócz obowiązku zwrotu ceny, sprzedawca zobowiązany jest do wypłaty odsetek ustawowych w przypadku dokonania przez kupującego przedpłat związanych z zawieraną transakcją. Zwrot wzajemnych świadczeń powinien nastąpić w terminie 14 dni.
Nabywając towar w Internecie, zazwyczaj sprzedawcy wskazują wysokość ceny oraz dodatkowe koszty związane z dostarczeniem towaru, za które najczęściej płaci kupujący. O ile unormowania ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny pozwalają w sposób pośredni zinterpretować kto i w jakich sytuacjach zobowiązany jest do pokrycia kosztów odesłania towaru, to poważny dylemat pojawia się co do kosztów pierwotnego wysłania towaru.
Ważną wskazówką interpretacyjną stał się wyrok ETS z dnia 15 kwietnia 2010 r. w sprawie C-511/08, który wskazuje, że dostawca nie powinien obciążać konsumenta kosztami wysyłki towarów w przypadku wykonywania przez niego przysługującego mu prawa odstąpienia od umowy.
Niezgodność towaru z umową
Towar jest niezgodny z umową, jeśli: a) nie nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, b) gdy jego właściwości nie odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju c) gdy nie odpowiada oczekiwaniom nabywcy dotyczącym towarów. Zasady dotyczące odpowiedzialności sprzedawcy za wady towaru w stosunku do konsumenta zostały szczegółowo uregulowane w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 141 poz. 1176). Ustawa ma na celu zabezpieczenie szeroko pojętego interesu konsumenta w przypadku, gdy sprzedany towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest wadliwy. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową, a w przypadku stwierdzenia tej niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona już w chwili wydania.
Przez niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową należy rozumieć sytuację, w której sprzedany towar nie nadaje się do celu do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany oraz gdy jego właściwości nie odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju. Ponadto towar może być uznany za niezgodny z umową, gdy nie odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela (np. właściwości wskazane w oznakowaniu czy zapewnienia składane w reklamach).
W przypadku wystąpienia jednej z powyżej opisanych przesłanek, osoba która nabyła wadliwy towar dysponuje szeregiem uprawnień przeciwko sprzedawcy. W pierwszej kolejności może ona żądać doprowadzenia zakupionego towaru do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę lub wymianę na nowy. Nieodpłatność naprawy i wymiany oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu poniesionych przez kupującego kosztów. Sprzedawca ma tylko 14 dni na ustosunkowanie się do powyższych roszczeń. W przypadku braku odpowiedzi sprzedawcy w tym terminie uznaje się, że uznał on roszczenia kupującego za uzasadnione.
W sytuacji, gdy kupujący nie może żądać naprawy lub wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny, a w przypadku, gdy niezgodność towaru z umową jest istotna może on nawet odstąpić od umowy.
Uprawnienia kupującego przeciwko sprzedawcy z tytułu niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową zostały jednak poddane pewnym ograniczeniom czasowym. Kupujący traci uprawnienia przewidziane powyżej, jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od wykrycia wady towaru nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Dodatkowo roszczenia kupującego przedawniają się z upływem roku od stwierdzenie przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową (wykrycia wady). W celu zachowania powyższych terminów wystarczy wysłanie przed ich upływem zawiadomienia o wadliwości towaru, które to przerywa bieg przedawnienia. Przedawnienie nie biegnie również w czasie wykonywania naprawy lub wymiany oraz prowadzenia przez strony, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące, rokowań w celu ugodowego załatwienia sprawy.
Niezależnie od powyższego sprzedawca odpowiada za wady towaru jedynie w przypadku ich wykrycia przed upływem lat 2 od wydania towaru kupującemu. Po upływie tego okresu nie będzie można żądać naprawy lub wymiany towaru na nowy. Jednakże należy nadmienić, że upływ powyższych terminów nie wyłącza uprawnień przysługujących kupującemu przeciwko sprzedawcy w sytuacji, gdy sprzedawca w chwili dokonania sprzedaży wiedział o wadliwości towaru i nie zwrócił na to uwagi kupującego.
Przez niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową należy rozumieć sytuację, w której sprzedany towar nie nadaje się do celu do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany oraz gdy jego właściwości nie odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju. Ponadto towar może być uznany za niezgodny z umową, gdy nie odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela (np. właściwości wskazane w oznakowaniu czy zapewnienia składane w reklamach).
W przypadku wystąpienia jednej z powyżej opisanych przesłanek, osoba która nabyła wadliwy towar dysponuje szeregiem uprawnień przeciwko sprzedawcy. W pierwszej kolejności może ona żądać doprowadzenia zakupionego towaru do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę lub wymianę na nowy. Nieodpłatność naprawy i wymiany oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu poniesionych przez kupującego kosztów. Sprzedawca ma tylko 14 dni na ustosunkowanie się do powyższych roszczeń. W przypadku braku odpowiedzi sprzedawcy w tym terminie uznaje się, że uznał on roszczenia kupującego za uzasadnione.
W sytuacji, gdy kupujący nie może żądać naprawy lub wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny, a w przypadku, gdy niezgodność towaru z umową jest istotna może on nawet odstąpić od umowy.
Uprawnienia kupującego przeciwko sprzedawcy z tytułu niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową zostały jednak poddane pewnym ograniczeniom czasowym. Kupujący traci uprawnienia przewidziane powyżej, jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od wykrycia wady towaru nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Dodatkowo roszczenia kupującego przedawniają się z upływem roku od stwierdzenie przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową (wykrycia wady). W celu zachowania powyższych terminów wystarczy wysłanie przed ich upływem zawiadomienia o wadliwości towaru, które to przerywa bieg przedawnienia. Przedawnienie nie biegnie również w czasie wykonywania naprawy lub wymiany oraz prowadzenia przez strony, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące, rokowań w celu ugodowego załatwienia sprawy.
Niezależnie od powyższego sprzedawca odpowiada za wady towaru jedynie w przypadku ich wykrycia przed upływem lat 2 od wydania towaru kupującemu. Po upływie tego okresu nie będzie można żądać naprawy lub wymiany towaru na nowy. Jednakże należy nadmienić, że upływ powyższych terminów nie wyłącza uprawnień przysługujących kupującemu przeciwko sprzedawcy w sytuacji, gdy sprzedawca w chwili dokonania sprzedaży wiedział o wadliwości towaru i nie zwrócił na to uwagi kupującego.
Zwolnienia z obowiązku instalacji kasy rejestrującej...
Zasadniczo w okresie do 31 grudnia 2010 r. zwolnione są z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy fiskalnej dwie grupy podatników:
U podatników opodatkowanych na zasadzie marży limit obejmuje pełną kwotę obrotu (pełną cenę, jaką płaci nabywca), a nie tylko marżę stanowiącą podstawę opodatkowania.
Zgodnie z art.29 ust.1 zd. pierwsze ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem art.120 ust.4. Art.120 ust.4 definiuje podstawę opodatkowania u opodatkowanych na zasadzie marży jako kwota marży, pomniejszona o podatek VAT należny. Definicja obrotu znajduje się jednak w zdaniu drugim art.29 ust.1 cyt. ustawy, a odnośnie tego zdania przepis nie kieruje do art.120, nie zawierającego odrębnej definicji obrotu. Skoro zatem rozporządzenie Ministra Finansów ustanawia zwolnienie w odniesieniu do obrotu, to obrotem jest - zgodnie z art. 29 ust.1 zd. drugie - całość przychodu, czyli nie tylko marża.
Do 31 grudnia 2010r. zwolnieni są z obowiązku stosowania kas rejestrujących:
Podatnicy, o których mowa wyżej w przypadku:
Zwolnienie, o którym mowa wyżej traci moc po upływie dwóch miesięcy :
Powyższych zwolnień nie stosuje się do:
Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego albo wykonujący wyłącznie czynności zwolnione z VAT także mają obowiązek posiadania kasy fiskalnej, jeżeli ich działalność nie kwalifikuje się do zwolnień omawianych na niniejszej stronie.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących
Na zasadach określonych w ww. rozporządzeniu czynności wymienione w załączniku są zwolnione do 31 grudnia 2010 r. z obowiązku ewidencjonowania obrotu kasowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Czynności nie wymienione w ww. tabeli, a wymienione w tabeli poprzednio obowiązującej ( przed 31 grudnia 2009r.) korzystają ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania przy zastosowania kasy rejestrującej do 31 grudnia 2010r.
Źródła: Rozp. Ministra Fin. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z 2010 r.
- podatnicy kontynuujący działalność w 2010 r., u których kwota obrotu z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł;
- podatnicy rozpoczynający sprzedaż w 2010 r. do czasu przekroczenia u nich obrotu w wysokości 20.000 zł., zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.
U podatników opodatkowanych na zasadzie marży limit obejmuje pełną kwotę obrotu (pełną cenę, jaką płaci nabywca), a nie tylko marżę stanowiącą podstawę opodatkowania.
Zgodnie z art.29 ust.1 zd. pierwsze ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem art.120 ust.4. Art.120 ust.4 definiuje podstawę opodatkowania u opodatkowanych na zasadzie marży jako kwota marży, pomniejszona o podatek VAT należny. Definicja obrotu znajduje się jednak w zdaniu drugim art.29 ust.1 cyt. ustawy, a odnośnie tego zdania przepis nie kieruje do art.120, nie zawierającego odrębnej definicji obrotu. Skoro zatem rozporządzenie Ministra Finansów ustanawia zwolnienie w odniesieniu do obrotu, to obrotem jest - zgodnie z art. 29 ust.1 zd. drugie - całość przychodu, czyli nie tylko marża.
Do 31 grudnia 2010r. zwolnieni są z obowiązku stosowania kas rejestrujących:
- podatnicy na karcie podatkowej w zakresie działalności wymienionej w:
- części I w lp. 1, 10, 12, 26, 31-34, 40-45, 47-50, 54, 58, 65, 74, 77, 78, 84, 92-95, w części V w lp. 3, 4 - usługi w zakresie transportu osób na rzece Dunajec przez flisaków pienińskich w części VII llp. 1-2, w części X i XI załącznika nr 3 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wykonywanej bez zatrudniania pracowników, z wyjątkiem małżonka;
- w części I w lp. 2, 7, 28, 35-39, 60-64, 79 i w części VIII załącznika nr 3 do ustawy, o której mowa wyżej;
Podatnicy, o których mowa wyżej w przypadku:
- zrzeczenia się zastosowania opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo utraty prawa do rozliczania podatku dochodowego w tej formie,
- niedotrzymania warunku zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. A, tracą prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiły te zdarzenia, nie wcześniej jednak niż z chwilą przekroczenia w 2010 r. kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł – z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy. Zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2010 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.
- podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług wymienionych w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, jeżeli w pierwszym półroczu 2010r. udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był wyższy niż 70 %;
- podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4;
- podatników rozpoczynających sprzedaż po dniu 30 grudnia 2008 r., o której mowa w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w przypadkach gdy przewidywany przez podatnika udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy planowanych do zrealizowania do końca 2010 r. - będzie wyższy niż 70 %;
Zwolnienie, o którym mowa wyżej traci moc po upływie dwóch miesięcy :
- licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po sześciomiesięcznym okresie prowadzenia sprzedaży w 2010r., jeżeli w okresie tym udział obrotów ze sprzedaży zwolnionej z obowiązku ewidencjonowania, wymienionej w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w obrotach ogółem podatnika, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był równy lub niższy niż 70% - w przypadku podatników kontynuujących działalność lub rozpoczynających działalność w pierwszym półroczu 2010r.;
- licząc od dnia 31 grudnia 2010r. - w przypadku podatników rozpoczynających działalność w drugim półroczu 2009r., u których udział obrotów ze sprzedaży zwolnionej z obowiązku ewidencjonowania wymienionej w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w obrotach ogółem, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy będzie do końca 2010r. równy lub niższy niż 70% - z zastrzeżeniem ust. 6.
Powyższych zwolnień nie stosuje się do:
- podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2010r. utracili prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2 ;
- podatników, w odniesieniu do których przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przewidywały powstanie obowiązku oraz określały termin rozpoczęcia ewidencjonowania po dniu 31 grudnia 2009r., w związku z zaistniałymi do dnia 31 grudnia 2009r. okolicznościami powodującymi utratę prawa do zwolnienia, innymi niż wyznaczony przepisami określony termin obowiązywania zwolnienia do dnia 31 grudnia 2009r.
- do podatników prowadzących działalność w zakresie sprzedaży gazu płynnego;
- przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia;
- przy świadczeniu usług przewozu osób i ładunków taksówkami;
- przy dostawie: silników spalinowych tłokowych, wewnętrznego spalania, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych (PKWiU 34.10.1); nadwozi do pojazdów mechanicznych, przyczep i naczep (PKWiU 34.2); części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników (PKWiU 34.3);
- przy dostawie: sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego (w tym telefonów komórkowych), z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (ex PKWiU 32); sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (ex PKWiU 33.40.3);
- przy dostawie wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT;
- przy dostawie nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego, np. z e-bookami, oprogramowaniem, innymi plikami, (w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie): płyt CD; płyt DVD; kaset magnetofonowych; taśm magnetycznych (w tym kaset wideo); dyskietek; kart pamięci; kartridży.
- przy dostawie wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU.
Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego albo wykonujący wyłącznie czynności zwolnione z VAT także mają obowiązek posiadania kasy fiskalnej, jeżeli ich działalność nie kwalifikuje się do zwolnień omawianych na niniejszej stronie.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących
Na zasadach określonych w ww. rozporządzeniu czynności wymienione w załączniku są zwolnione do 31 grudnia 2010 r. z obowiązku ewidencjonowania obrotu kasowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Czynności nie wymienione w ww. tabeli, a wymienione w tabeli poprzednio obowiązującej ( przed 31 grudnia 2009r.) korzystają ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania przy zastosowania kasy rejestrującej do 31 grudnia 2010r.
Źródła: Rozp. Ministra Fin. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z 2010 r.
Czy podatnicy dokonujący wyłącznie czyności zwolnionych z podatku VAT oraz podatnicy zwolnieni podmiotowo, mogą otrzymać zwrot za zakup kasy fiskalnej zamiast odliczenia?
Podatnicy dokonujący wyłącznie czyności zwolnionych z podatku oraz podatnicy zwolnieni podmiotowo, którzy też podlegają przecież obowiazkowi ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych, mogą otrzymać zwrot zamiast odliczenia. Warunkiem jest:
- rozpoczęcie ewidencjonowania nie później, niż w obowiązującym terminie;
- dokonanie ww. zgłoszenia o liczbie kas i miejscu ich użytkowania;
- złożenie zawiadomienia o miejscu instalacji kasy, spełniającej odpowiednie kryteria i warunki techniczne;
- zapłata całej należności za kasę.
- imię i nazwisko lub nazwę firmy;
- dane adresowe;
- NIP;
- informację o numerze licencji taksówkarskiej, numerze rejestracyjnym i bocznym taksówki, w której zainstalowano kasę - w przypadku taksówkarzy;
- dane określające imię i nazwisko lub nazwę podmiotu świadczącego usługi serwisowe, który dokonał fiskalizacji kasy rejestrującej;
- oryginał faktury potwierdzającej zakup kasy rejestrującej z dowodem zapłaty całej należnosci za kasę rejestrującą;
- fotokopię swiadecwa przeprowadzonej legalizacji ponownej taksometru współpracującego z kasą o przeznaczeniu specjalnym służącą do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu tych usług, w tym również zintegrowanego w jednej obudowie z kasą - w przypadków podatników świadczących usługi przewozu osób i ładunków taksówkami osobowymi i bagażowymi.
Zwrot odliczonej kwoty za kasę fiskalną
Jeżeli w ciągu 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej podatnik:
- zaprzestanie działalności;
- zostanie w stosunku do niego otwarte postępowanie likwidacyjne;
- zostanie wobec podatnika ogłoszona upadłość;
- nastąpi sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), w którym zainstalowano kasę;
- podatnik dokona odliczenia z naruszeniem warunków, o których mowa w §7 i 8 rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych,
- nie dokonuje przeglądów kasy co 12 m-cy;
- zaprzestanie użytkowania kasy;
- naruszy przepisy określone w rozporządzeniu w sprawie kas fiskalnych i warunków użytkowania kas fiskalnych,
- w terminie złożenia deklaracji VAT-7 lub VAT-7K, czyli do 25 dnia miesiąca następującego po ww. dniu, albo
- do końca następnego miesiąca po ww. dniu w przypadku podatników dokonujących wyłacznie czynności zwolnionych albo podatników zwolnionych podmiotowo.
Utrata zwolnienia z ewidencji za pomocą kasy fiskalnej
Minister Finansów wskazuje w rozporządzeniu ilość kas, które trzeba zainstalować u podatnika. Z chwilą utraty zwolnienia z obowiązku posiadania kasy fiskalnej podatnik ma obowiązek rozpocząc ewidencjonowanie przy zastosowaniu okreslonej ilości kas - przy zastosowaniu co najmniej 1 kasy w każdym punkcie sprzedaży. Oczywiście, podatnik możę zadecydować, że w punktach sprzedaży będzie funkcjonować więcej, niż 1 kasa, np. w siedzibie 1 kasa, ale w sklepie 5 kas. Taką właśnie ilość kas - przez siebie ustaloną - zgłasza podatnik w urzędzie skarbowym i w stosunku do takiej ilości kas uzyskuje prawo do zwrotu VAT i odliczeniu od VAT połowy ceny netto.
W dniu utraty zwolnienia podatnik ma obowiązek rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/5 zadeklarowanej w urzędzie skarbowym ilości kas - w zaokrągleniu w górę do pełnej jedności (oznacza to minimum 1 kasę). Potem od pierwszego dnia każdego miesiąca podatnik wprowadza kolejne kasy, nie mniej, niż liczba kas zainstalowanych zgodnie z wymogami w pierwszym miesiącu ewidencjonowania.
W dniu utraty zwolnienia podatnik ma obowiązek rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/5 zadeklarowanej w urzędzie skarbowym ilości kas - w zaokrągleniu w górę do pełnej jedności (oznacza to minimum 1 kasę). Potem od pierwszego dnia każdego miesiąca podatnik wprowadza kolejne kasy, nie mniej, niż liczba kas zainstalowanych zgodnie z wymogami w pierwszym miesiącu ewidencjonowania.
Podatnik ma trzy sklepy, w każdym musi mieć po jednej kasie. Zgłasza w urzędzie 3 kasy. W pierwszym miesiącu instaluje 1/5 x 3 czyli po zaokrągleniu 1 kasę. W każdym następnym miesiącu też jedną kasę. Pierwszego dnia trzeciego miesiąca będzie miał zainstalowane już wszystkie kasy.
Podatnik ma dwa sklepy, w każdym chce po 3 kasy, do tego 1 kasę w siedzibie i 1 dla sprzedaży obwoźnej. Zgłasza w urzędzie 8 kas. W pierszym miesiącu instaluje 1/5 x 8 czyli w zaokrągleniu 2 kasy, w drugim, trzecim i czwartym miesiącu również po dwie kasy.
Podatnik ma dwa sklepy, w każdym zainstaluje po dwie kasy. Zgłasza w urzędzie cztery kasy. W pierwszym miesiącu zainstaluje 1/5 x 4 czyli w zaokrągleniu 1 kasę w pierwszym sklepie, w drugim miesiącu - drugą kasę w pierwszym sklepie. Drugi sklep nadal działa bez kas. Tam kasy zainstaluje w trzecim i czwartym miesiącu. może też zrobić to wcześniej.Podatnik może rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu tylko części kas - w takim zaś wypadku w pozostałych punktach sprzedaży:
- w jednostkach (sklepach, zakładach);
- w punktach kasowych (stoiskach, kasach);
gdzie kas jeszcze nie zainstalował, gdyż nie miał obowiązku do instalowania w pierwszym miesiącu tak dużej ilości kas. W punktach bez kas nadal należy prowadzić np. ewidencję sprzedaży bezrachunkowej czy stosować inny sposób dokumentowania, zgodny z przepisami dotyczącymi podatku dochodowego.
Zwolnienia z obowiązku instalacji kasy rejestrującej...
Zasadniczo w okresie do 31 grudnia 2010 r. zwolnione są z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy fiskalnej dwie grupy podatników:
U podatników opodatkowanych na zasadzie marży limit obejmuje pełną kwotę obrotu (pełną cenę, jaką płaci nabywca), a nie tylko marżę stanowiącą podstawę opodatkowania.
Zgodnie z art.29 ust.1 zd. pierwsze ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem art.120 ust.4. Art.120 ust.4 definiuje podstawę opodatkowania u opodatkowanych na zasadzie marży jako kwota marży, pomniejszona o podatek VAT należny. Definicja obrotu znajduje się jednak w zdaniu drugim art.29 ust.1 cyt. ustawy, a odnośnie tego zdania przepis nie kieruje do art.120, nie zawierającego odrębnej definicji obrotu. Skoro zatem rozporządzenie Ministra Finansów ustanawia zwolnienie w odniesieniu do obrotu, to obrotem jest - zgodnie z art. 29 ust.1 zd. drugie - całość przychodu, czyli nie tylko marża.
Do 31 grudnia 2010r. zwolnieni są z obowiązku stosowania kas rejestrujących:
Podatnicy, o których mowa wyżej w przypadku:
Zwolnienie, o którym mowa wyżej traci moc po upływie dwóch miesięcy :
Powyższych zwolnień nie stosuje się do:
Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego albo wykonujący wyłącznie czynności zwolnione z VAT także mają obowiązek posiadania kasy fiskalnej, jeżeli ich działalność nie kwalifikuje się do zwolnień omawianych na niniejszej stronie.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących
Na zasadach określonych w ww. rozporządzeniu czynności wymienione w załączniku są zwolnione do 31 grudnia 2010 r. z obowiązku ewidencjonowania obrotu kasowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Czynności nie wymienione w ww. tabeli, a wymienione w tabeli poprzednio obowiązującej ( przed 31 grudnia 2009r.) korzystają ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania przy zastosowania kasy rejestrującej do 31 grudnia 2010r.
Źródła: Rozp. Ministra Fin. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z 2010 r.
- podatnicy kontynuujący działalność w 2010 r., u których kwota obrotu z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł;
- podatnicy rozpoczynający sprzedaż w 2010 r. do czasu przekroczenia u nich obrotu w wysokości 20.000 zł., zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.
U podatników opodatkowanych na zasadzie marży limit obejmuje pełną kwotę obrotu (pełną cenę, jaką płaci nabywca), a nie tylko marżę stanowiącą podstawę opodatkowania.
Zgodnie z art.29 ust.1 zd. pierwsze ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem art.120 ust.4. Art.120 ust.4 definiuje podstawę opodatkowania u opodatkowanych na zasadzie marży jako kwota marży, pomniejszona o podatek VAT należny. Definicja obrotu znajduje się jednak w zdaniu drugim art.29 ust.1 cyt. ustawy, a odnośnie tego zdania przepis nie kieruje do art.120, nie zawierającego odrębnej definicji obrotu. Skoro zatem rozporządzenie Ministra Finansów ustanawia zwolnienie w odniesieniu do obrotu, to obrotem jest - zgodnie z art. 29 ust.1 zd. drugie - całość przychodu, czyli nie tylko marża.
Do 31 grudnia 2010r. zwolnieni są z obowiązku stosowania kas rejestrujących:
- podatnicy na karcie podatkowej w zakresie działalności wymienionej w:
- części I w lp. 1, 10, 12, 26, 31-34, 40-45, 47-50, 54, 58, 65, 74, 77, 78, 84, 92-95, w części V w lp. 3, 4 - usługi w zakresie transportu osób na rzece Dunajec przez flisaków pienińskich w części VII llp. 1-2, w części X i XI załącznika nr 3 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wykonywanej bez zatrudniania pracowników, z wyjątkiem małżonka;
- w części I w lp. 2, 7, 28, 35-39, 60-64, 79 i w części VIII załącznika nr 3 do ustawy, o której mowa wyżej;
Podatnicy, o których mowa wyżej w przypadku:
- zrzeczenia się zastosowania opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo utraty prawa do rozliczania podatku dochodowego w tej formie,
- niedotrzymania warunku zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. A, tracą prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiły te zdarzenia, nie wcześniej jednak niż z chwilą przekroczenia w 2010 r. kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł – z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy. Zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2010 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.
- podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług wymienionych w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, jeżeli w pierwszym półroczu 2010r. udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był wyższy niż 70 %;
- podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4;
- podatników rozpoczynających sprzedaż po dniu 30 grudnia 2008 r., o której mowa w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w przypadkach gdy przewidywany przez podatnika udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy planowanych do zrealizowania do końca 2010 r. - będzie wyższy niż 70 %;
Zwolnienie, o którym mowa wyżej traci moc po upływie dwóch miesięcy :
- licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po sześciomiesięcznym okresie prowadzenia sprzedaży w 2010r., jeżeli w okresie tym udział obrotów ze sprzedaży zwolnionej z obowiązku ewidencjonowania, wymienionej w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w obrotach ogółem podatnika, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był równy lub niższy niż 70% - w przypadku podatników kontynuujących działalność lub rozpoczynających działalność w pierwszym półroczu 2010r.;
- licząc od dnia 31 grudnia 2010r. - w przypadku podatników rozpoczynających działalność w drugim półroczu 2009r., u których udział obrotów ze sprzedaży zwolnionej z obowiązku ewidencjonowania wymienionej w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, w obrotach ogółem, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy będzie do końca 2010r. równy lub niższy niż 70% - z zastrzeżeniem ust. 6.
Powyższych zwolnień nie stosuje się do:
- podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2010r. utracili prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2 ;
- podatników, w odniesieniu do których przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przewidywały powstanie obowiązku oraz określały termin rozpoczęcia ewidencjonowania po dniu 31 grudnia 2009r., w związku z zaistniałymi do dnia 31 grudnia 2009r. okolicznościami powodującymi utratę prawa do zwolnienia, innymi niż wyznaczony przepisami określony termin obowiązywania zwolnienia do dnia 31 grudnia 2009r.
- do podatników prowadzących działalność w zakresie sprzedaży gazu płynnego;
- przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia;
- przy świadczeniu usług przewozu osób i ładunków taksówkami;
- przy dostawie: silników spalinowych tłokowych, wewnętrznego spalania, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych (PKWiU 34.10.1); nadwozi do pojazdów mechanicznych, przyczep i naczep (PKWiU 34.2); części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników (PKWiU 34.3);
- przy dostawie: sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego (w tym telefonów komórkowych), z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (ex PKWiU 32); sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (ex PKWiU 33.40.3);
- przy dostawie wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT;
- przy dostawie nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego, np. z e-bookami, oprogramowaniem, innymi plikami, (w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie): płyt CD; płyt DVD; kaset magnetofonowych; taśm magnetycznych (w tym kaset wideo); dyskietek; kart pamięci; kartridży.
- przy dostawie wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU.
Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego albo wykonujący wyłącznie czynności zwolnione z VAT także mają obowiązek posiadania kasy fiskalnej, jeżeli ich działalność nie kwalifikuje się do zwolnień omawianych na niniejszej stronie.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących
Na zasadach określonych w ww. rozporządzeniu czynności wymienione w załączniku są zwolnione do 31 grudnia 2010 r. z obowiązku ewidencjonowania obrotu kasowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Czynności nie wymienione w ww. tabeli, a wymienione w tabeli poprzednio obowiązującej ( przed 31 grudnia 2009r.) korzystają ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania przy zastosowania kasy rejestrującej do 31 grudnia 2010r.
Źródła: Rozp. Ministra Fin. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z 2010 r.
Reklamacja
Prawo do zgłoszenie faktu niezadowolenia klienta z dokonanego zakupu, przeprowadzonych usług itp. na skutek wad towaru lub nienależytego wykonania umowy. Sprawy reklamacji normowane są aktualnie przede wszystkim przez przepisy Kodeksu cywilnego oraz - w zakresie sprzedaży konsumenckiej - przez przepisy Ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176).
Przecena
Pierwotnie obniżenie ceny towaru niepełnowartościowego (np. uszkodzonego, z wystawy, poekspozycyjnego). Większość sklepów w ogóle nie stosuje tej nazwy, bo podobno wywołuje złe skojarzenia wśród klientów. Inne „przecenami” nazywają wyprzedaże. Sprzedawca może zastrzec, że towar przeceniony nie podlega zwrotowi ani wymianie, ale tylko ze względu na wady określone podczas sprzedaży. Jeżeli produkt jest wadliwy zawsze przysługuje prawo do reklamacji i fakt, że kupiono coś na wyprzedaży nie ma tu żadnego znaczenia. Składa wówczas reklamację u sprzedawcy – najlepiej na piśmie. Gdy do produktu dołączona jest gwarancja, wówczas można zgłosić reklamację gwarantowi, czyli producentowi lub dystrybutorowi towaru. Kupujący ma prawo wyboru między obiema możliwościami. Dowodem w sprawie będzie oczywiście paragon.
Jeśli jednak kupiony na wyprzedaży produkt nie posiada wad, a jedynie kupującemu nie odpowiada, to tylko od dobrej woli sprzedawcy zależy, czy przyjmie go z powrotem i zwróci pieniądze. Sprzedawca deklarujący taką wolę zaznaczy na paragonie, w jakim terminie przysługuje nam zwrot.
Jeśli powodem obniżenia ceny jest wada towaru, o której wiedzieliśmy podczas zakupu, nie można jej reklamować u sprzedawcy, natomiast wszystkie inne wady – tak.
Jeśli jednak kupiony na wyprzedaży produkt nie posiada wad, a jedynie kupującemu nie odpowiada, to tylko od dobrej woli sprzedawcy zależy, czy przyjmie go z powrotem i zwróci pieniądze. Sprzedawca deklarujący taką wolę zaznaczy na paragonie, w jakim terminie przysługuje nam zwrot.
Jeśli powodem obniżenia ceny jest wada towaru, o której wiedzieliśmy podczas zakupu, nie można jej reklamować u sprzedawcy, natomiast wszystkie inne wady – tak.
piątek, 20 sierpnia 2010
Paragon fiskalny i inne wydruki z kasy fiskalnej
Paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży. Raport fiskalny (dobowym, miesięcznym, okresowym lub rozliczeniowym) to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatkowych oraz sprzedaży zwolnionej z podatku.
Wydruk niefiskalny to: każdy niezawierający transakcji sprzedaży dokument wydrukowany przez kasę przed jej fiskalizacją (np. próbny), oraz każdy inny dokument niezawierający transakcji sprzedaży, dopuszczony programem pracy kasy do druku, poza paragonem fiskalnym, fakturą VAT (niektóre kasy drukują również faktury) i raportami fiskalnymi.
Wydruk niefiskalny to: każdy niezawierający transakcji sprzedaży dokument wydrukowany przez kasę przed jej fiskalizacją (np. próbny), oraz każdy inny dokument niezawierający transakcji sprzedaży, dopuszczony programem pracy kasy do druku, poza paragonem fiskalnym, fakturą VAT (niektóre kasy drukują również faktury) i raportami fiskalnymi.
Bezpośrednio po dokonaniu sprzedaży wydrukuj paragon fiskalny do każdej dokonanej sprzedaży. Niezwłocznie wydaj wydrukowany paragon fiskalny nabywcy towaru lub usługi. Sprawdzaj, czy kopia paragonu drukuje się na drugiej rolce papieru (pozostającej w całości u Ciebie w kasie).Nabijaj na kasę wyłącznie własną sprzedaż. Sprzedaż obcą mogą ewidencjonować na kasie jedynie ci, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża; ewidencjonują oni na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wystawiając fakturę do paragonu fiskalnego odbierz od nabywcy paragon i połącz go (np. zepnij zszywaczem) z kopią faktury pozostającą w Twojej dokumentacji). Sporządzaj raporty fiskalne:
- raport fiskalny dobowy - po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym;
- raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu.
Utrata zwolnienia z ewidencji za pomocą kasy fiskalnej
Minister Finansów wskazuje w rozporządzeniu ilość kas, które trzeba zainstalować u podatnika. Z chwilą utraty zwolnienia z obowiązku posiadania kasy fiskalnej podatnik ma obowiązek rozpocząc ewidencjonowanie przy zastosowaniu okreslonej ilości kas - przy zastosowaniu co najmniej 1 kasy w każdym punkcie sprzedaży. Oczywiście, podatnik możę zadecydować, że w punktach sprzedaży będzie funkcjonować więcej, niż 1 kasa, np. w siedzibie 1 kasa, ale w sklepie 5 kas. Taką właśnie ilość kas - przez siebie ustaloną - zgłasza podatnik w urzędzie skarbowym i w stosunku do takiej ilości kas uzyskuje prawo do zwrotu VAT i odliczeniu od VAT połowy ceny netto.
W dniu utraty zwolnienia podatnik ma obowiązek rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/5 zadeklarowanej w urzędzie skarbowym ilości kas - w zaokrągleniu w górę do pełnej jedności (oznacza to minimum 1 kasę). Potem od pierwszego dnia każdego miesiąca podatnik wprowadza kolejne kasy, nie mniej, niż liczba kas zainstalowanych zgodnie z wymogami w pierwszym miesiącu ewidencjonowania.
W dniu utraty zwolnienia podatnik ma obowiązek rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/5 zadeklarowanej w urzędzie skarbowym ilości kas - w zaokrągleniu w górę do pełnej jedności (oznacza to minimum 1 kasę). Potem od pierwszego dnia każdego miesiąca podatnik wprowadza kolejne kasy, nie mniej, niż liczba kas zainstalowanych zgodnie z wymogami w pierwszym miesiącu ewidencjonowania.
Podatnik ma trzy sklepy, w każdym musi mieć po jednej kasie. Zgłasza w urzędzie 3 kasy. W pierwszym miesiącu instaluje 1/5 x 3 czyli po zaokrągleniu 1 kasę. W każdym następnym miesiącu też jedną kasę. Pierwszego dnia trzeciego miesiąca będzie miał zainstalowane już wszystkie kasy.
Podatnik ma dwa sklepy, w każdym chce po 3 kasy, do tego 1 kasę w siedzibie i 1 dla sprzedaży obwoźnej. Zgłasza w urzędzie 8 kas. W pierszym miesiącu instaluje 1/5 x 8 czyli w zaokrągleniu 2 kasy, w drugim, trzecim i czwartym miesiącu również po dwie kasy.
Podatnik ma dwa sklepy, w każdym zainstaluje po dwie kasy. Zgłasza w urzędzie cztery kasy. W pierwszym miesiącu zainstaluje 1/5 x 4 czyli w zaokrągleniu 1 kasę w pierwszym sklepie, w drugim miesiącu - drugą kasę w pierwszym sklepie. Drugi sklep nadal działa bez kas. Tam kasy zainstaluje w trzecim i czwartym miesiącu. może też zrobić to wcześniej.Podatnik może rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu tylko części kas - w takim zaś wypadku w pozostałych punktach sprzedaży:
- w jednostkach (sklepach, zakładach);
- w punktach kasowych (stoiskach, kasach);
gdzie kas jeszcze nie zainstalował, gdyż nie miał obowiązku do instalowania w pierwszym miesiącu tak dużej ilości kas. W punktach bez kas nadal należy prowadzić np. ewidencję sprzedaży bezrachunkowej czy stosować inny sposób dokumentowania, zgodny z przepisami dotyczącymi podatku dochodowego.
Zwrot odliczonej kwoty za kasę fiskalną
Jeżeli w ciągu 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej podatnik:
- zaprzestanie działalności;
- zostanie w stosunku do niego otwarte postępowanie likwidacyjne;
- zostanie wobec podatnika ogłoszona upadłość;
- nastąpi sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), w którym zainstalowano kasę;
- podatnik dokona odliczenia z naruszeniem warunków, o których mowa w §7 i 8 rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych,
- nie dokonuje przeglądów kasy co 12 m-cy;
- zaprzestanie użytkowania kasy;
- naruszy przepisy określone w rozporządzeniu w sprawie kas fiskalnych i warunków użytkowania kas fiskalnych,
- w terminie złożenia deklaracji VAT-7 lub VAT-7K, czyli do 25 dnia miesiąca następującego po ww. dniu, albo
- do końca następnego miesiąca po ww. dniu w przypadku podatników dokonujących wyłacznie czynności zwolnionych albo podatników zwolnionych podmiotowo.
Czy podatnicy dokonujący wyłącznie czyności zwolnionych z podatku VAT oraz podatnicy zwolnieni podmiotowo, mogą otrzymać zwrot za zakup kasy fiskalnej zamiast odliczenia?
Podatnicy dokonujący wyłącznie czyności zwolnionych z podatku oraz podatnicy zwolnieni podmiotowo, którzy też podlegają przecież obowiazkowi ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych, mogą otrzymać zwrot zamiast odliczenia. Warunkiem jest:
- rozpoczęcie ewidencjonowania nie później, niż w obowiązującym terminie;
- dokonanie ww. zgłoszenia o liczbie kas i miejscu ich użytkowania;
- złożenie zawiadomienia o miejscu instalacji kasy, spełniającej odpowiednie kryteria i warunki techniczne;
- zapłata całej należności za kasę.
- imię i nazwisko lub nazwę firmy;
- dane adresowe;
- NIP;
- informację o numerze licencji taksówkarskiej, numerze rejestracyjnym i bocznym taksówki, w której zainstalowano kasę - w przypadku taksówkarzy;
- dane określające imię i nazwisko lub nazwę podmiotu świadczącego usługi serwisowe, który dokonał fiskalizacji kasy rejestrującej;
- oryginał faktury potwierdzającej zakup kasy rejestrującej z dowodem zapłaty całej należnosci za kasę rejestrującą;
- fotokopię swiadecwa przeprowadzonej legalizacji ponownej taksometru współpracującego z kasą o przeznaczeniu specjalnym służącą do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu tych usług, w tym również zintegrowanego w jednej obudowie z kasą - w przypadków podatników świadczących usługi przewozu osób i ładunków taksówkami osobowymi i bagażowymi.
Zwolnienia z obowiązku instalacji kasy rejestrującej...
Zasadniczo w okresie do 31 grudnia 2010 r. zwolnione są z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy fiskalnej dwie grupy podatników:
- podatnicy kontynuujący działalność w 2010 r., u których kwota obrotu z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł;
- podatnicy rozpoczynający sprzedaż w 2010 r. do czasu przekroczenia u nich obrotu w wysokości 20.000 zł., zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.