Strategia koncentracji wymaga skupienia się na wybranej grupie klientów, na określonym wycinku asortymentu wyrobów lub na rynku pojmowanym w aspekcie geograficznym. Strategia obliczona na obsługiwanie określonego segmentu klientów.
Specjalizacja wytwarzania przynosi skuteczność działania w segmencie niż całym sektorze. Stawia sie tu rentowność ponad wolumen produkcji. (Stabryła 2012, s. 62)
Strategia minimalizacji kosztów własnych. Dąży do obniżenia tym samym ceny, bez obniżenia jakości wyrobu (usługi). Postuluje sie tu dywersyfikację działalności, co umożliwia lepsze wykorzystanie rezerw w potencjale wytwórczym firmy. (Stabryła 2012, 61, 62)
Strategia zróżnicowania zwana także strategią przywództwa jakościowego, polega na wytwarzaniu unikalnego wyrobu lub świadczenia atrakcyjnej usługi. Strategia opiera się na założeniu, że istnieją grupy klientów, którzy są zainteresowani dobrą, wyróżniającą się marką, nie zaś produktem popularnym i standardowym.
Strategia wiąże sie z lojalnością klientów, mniejszą wrażliwością na cenę, zwiększa marżę zysku. Stanowi to jednocześnie unikalną barierę wejścia, ogranicza siłę dostawców i odbiorców. Firmę stawia lepszej sytuacji wobec pojawiających się substytutów. (Stabryła 2012, s. 61)
M. Porter wyróżnił trzy strategie konkurowania: przywództwo kosztowe, zróżnicowanie oraz koncentrację. Te trzy podejścia są przykładami „ogólnych strategii”, ponieważ można je zastosować do produktów lub usług we wszystkich branżach oraz do organizacji każdej wielkości. Zostały one po raz pierwszy przedstawione przez Michaela Portera w 1985 roku w jego książce: "Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior Performance."
Aby dokonać wyboru, wykonaj poniższe czynności.
Posty
